13 Οκτ 2012

Το Ηράκλειο της Κρήτης (Γ' Μέρος)

ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΝΑΡΟΥ
Η Πλατεία Κορνάρου ή «Βαλντέ Τζαμί», όπως έχει μείνει στη μνήμη των κατοίκων του Ηρακλείου, βρίσκεται στη συμβολή των οδών Έβανς και Αβέρωφ. Η τελευταία έρχεται από την Πλατεία Ελευθερίας και συνεχίζει σαν οδός Βικέλα προς τον Άγιο Μηνά. Στην Πλατεία Κορνάρου θα φτάσετε επίσης μέσα από την κεντρική αγορά του Ηρακλείου (οδός 1866) από τα Λιοντάρια και το Μεϊντάνι.
Η Πλατεία Κορνάρου πήρε το όνομα της από το μεγάλο κρητικό ποιητή Βιτσέντζο Κορνάρο (1553-1613), με καταγωγή από τη Σητεία, που μεγάλωσε στον Χάνδακα. Είναι από τους κυριότερους εκπροσώπους της Κρητικής Αναγέννησης, και το γνωστότερο έργο του είναι ο «Ερωτόκριτος». Πρόκειται για αφηγηματικό ποίημα ή έμμετρο μυθιστόρημα γραμμένο στο κρητικό ιδίωμα, που αποτελείται από χιλιάδες στίχους με θέμα τον έρωτα του Ερωτόκριτου με την Αρετούσα. Το ποίημα αυτό μένει ζωντανό μέχρι και σήμερα στις καρδιές των Κρητικών και αποσπάσματά του απαγγέλλονται συχνά σε παρέες, αφού δεν υπάρχει κάποιος Κρητικός που να μην γνωρίζει έστω και λίγους στίχους του. Σήμερα την Πλατεία Κορνάρου κοσμούν ένα σιντριβάνι κι ένα γλυπτό που παριστάνει τον έφιππο Ερωτόκριτο ν’ αποχαιρετά την αγαπημένη του Αρετούσα. Αν σας προκαλέσει εντύπωση το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές της σκηνής έχουν πολλά κεφάλια, η ερμηνεία του καλλιτέχνη είναι ότι με αυτό τον τρόπο απεικονίζεται η δραματικότητα και η κίνηση του αποχαιρετισμού.
Η πλατεία Κορνάρου υπήρξε σημαντικό κέντρο των προαστίων (των βούργων) επί Ενετοκρατίας, καθώς η πόλη επεκτεινόταν σταδιακά έξω από τα τείχη. Εκείνη την εποχή στο χώρο κυριαρχούσε ο Ναός του Σωτήρος (San Salvatore), του τάγματος των Αυγουστινιανών, ένας επιμήκης, επιβλητικός σε μέγεθος, αλλά απλός σε κάτοψη και διακόσμηση ναός, ο οποίος κατάφερε να γλιτώσει από τους διάφορους σεισμούς που έπληξαν το Ηράκλειο στους αιώνες. Αργότερα, στην Τουρκοκρατία, μετατράπηκε σε τζαμί αφιερωμένο στη βαλιδέ σουλτάνα (μητέρα του Σουλτάνου, βασιλομήτωρ). Από το «βαλιδέ τζαμί» προέκυψε το «Βαλντέ τζαμί», ονομασία με οποία είναι γνωστή ακόμα στους μεγαλύτερους Ηρακλειώτες η Πλατεία Κορνάρου.
Στην οθωμανική περίοδο η πλατεία Κορνάρου αποτελούσε ένα σημαντικό χώρο συνάθροισης των μουσουλμάνων, καθώς υπήρχαν τριγύρω αρκετά καφενεία με ναργιλέδες. Στον ίδιο χώρο γιόρταζαν το Ραμαζάνι και τη μεγάλη τριήμερη γιορτή του μπαϊραμιού. Ο Ναός του Σωτήρος στέγασε τους Έλληνες πρόσφυγες μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922. Δυστυχώς, ο ναός αυτός που κάποτε είχε στεγάσει και το πρώτο Γυμνάσιο Θηλέων της πόλης μέχρι τη δεκαετία του 1960, γκρεμίστηκε επί Δικτατορίας για οικονομικούς λόγους, με αποτέλεσμα άλλο ένα θαυμάσιο, ιστορικό κτίριο του Χάνδακα να θυσιαστεί για να δώσει τη θέση του σε νέα, μοντέρνα κτίρια χωρίς χαρακτήρα και αισθητική.
ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΕΜΠΙΛ
Τα σεμπίλια ήταν δημόσιες κρήνες στο δρόμο, χτισμένες από επιφανείς Τούρκους, για να βρίσκει ο διψασμένος διαβάτης πόσιμο νερό, να δροσίζεται και να μακαρίζει αυτόν που το έχτισε. Οι Βυζαντινοί είχαν αντίστοιχα τις φιάλες για τον ίδιο σκοπό. Αν το να βρει σήμερα κάποιος ένα δροσερό ποτήρι νερό θεωρείται δεδομένο, δεν ήταν έτσι πάντα. Σε παλαιότερες εποχές ο πεζοπόρος θα δυσκολευόταν αρκετά, καθώς το τρεχούμενο πόσιμο νερό ήταν κάτι σπάνιο, ειδικά στο Ηράκλειο.
Όταν φτάσετε στην πλατεία Κορνάρου, ακριβώς μπροστά σας είναι η κρήνη του Χατζή Ιμπραήμ αγά, το πιο καλοχτισμένο και όμορφο τούρκικο σεμπίλ. Η κρήνη χτίστηκε το 1776 από τον Χατζή Ιμπραήμ αγά, που μάλιστα αφιέρωσε σχεδόν όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Αναφέρεται ότι επιθυμία του ήταν το καλοκαίρι να μεταφέρεται χιόνι από τον Ψηλορείτη, για να προσφέρει το σεμπίλ κρύο νερό στους διψασμένους διαβάτες. Είναι το μοναδικό στο είδος του σεμπίλι που διασώζεται σήμερα.
Πρόκειται για ένα κυκλικό θολωτό κτίριο με ημικυκλικά καγκελωτά παράθυρα ολόγυρα. Μπροστά από κάθε παράθυρο υπάρχει μια βρύση με μια πέτρινη λεκάνη όπου παλαιότερα συγκεντρωνόταν το νερό. Η κρήνη αυτή κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, όπως συνέβη δυστυχώς με το Ναό του Σωτήρος, με την προτροπή μάλιστα πολλών Ηρακλειωτών και τοπικών εφημερίδων. Σήμερα έχει μετατραπεί σε καφενείο, από τα γραφικότερα στο Ηράκλειο, συνεχίζοντας μια χρήση που είχε ξεκινήσει από την οθωμανική περίοδο. Ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει, να ξεκουραστεί και να δροσιστεί πίνοντας ένα αναψυκτικό ή καφέ, πάντα με τη συνοδεία κρύου νερού, απ’ το ψυγείο πλέον.
ΚΡΗΝΗ ΜΠΕΜΠΟ
Δίπλα απ’ το σεμπίλ σώζεται σε καλή κατάσταση η μνημειώδης κρήνη Μπέμπο. Το όνομά της το πήρε από τον Ενετό Γενικό Προβλεπτή Κρήτης Gian Matteo Bembo, ο οποίος την έχτισε το 1552-1554. Τότε ήταν η πρώτη φορά που οι Ηρακλειώτες είδαν τρεχούμενο νερό στην πόλη, γεγονός που σηματοδοτεί την αξία της κρήνης.
Αποτελείται από έναν κρουνό και μία μικρή ορθογώνια δεξαμενή. Πάνω από τον κρουνό έχει τοποθετηθεί ένα ακέφαλο άγαλμα Ρωμαίου αξιωματούχου, από την περιοχή της Ιεράπετρας (ΝΑ Κρήτη), ενώ το όλο μνημείο κοσμείται με οικόσημα ενετικών οικογενειών.
ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ
Για να φτάσετε στην πλατεία, όπου βρίσκεται ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Μηνά, από την Πλατεία Κορνάρου, θα προχωρήσετε στην Οδό Βικέλα και στη συνέχεια στην οδό Αγίου Μηνά. Η απόσταση είναι 5-10 λεπτά το πολύ. Η μεγάλη πλακόστρωτη πλατεία καταλαμβάνεται από τον τεράστιο ναό του Αγίου Μηνά, από τους μεγαλύτερους ναούς στην Ελλάδα και μπορεί να χωρέσει 8.000 άτομα.
Δεξιά της πλατείας είναι το κτίριο της Αρχιεπισκοπής Κρήτης, ενώ αριστερά βρίσκεται η πρώτη εκκλησία του Αγίου Μηνά, με αρχιτεκτονικά στοιχεία που παραπέμπουν σε καθολική εκκλησία και είναι διακοσμημένος με τοιχογραφίες μεγάλων αγιογράφων της Κρήτης κι όχι μόνο. Ο μικρός Άγιος Μηνάς όπως λέγεται σήμερα, χτίστηκε το 1735 και στέγασε για πρώτη φορά, κατά την Τουρκοκρατία, την άστεγη ως τότε μητρόπολη Κρήτης.
Ο Άγιος Μηνάς καθιερώθηκε πολιούχος του Ηρακλείου κατά την Τουρκοκρατία. Η διαφορετική θρησκεία Κρητικών και Τούρκων υπήρξε κύρια αιτία βιαιοπραγιών από τους Μουσουλμάνους εναντίον των Χριστιανών. Η παράδοση λέει ότι το Πάσχα του 1826, ενώ οι Χριστιανοί βρίσκονταν στο ναό και παρακολουθούσαν τη λειτουργία της Ανάστασης, όχλος Μουσουλμάνων προετοίμαζε σφαγή εναντίον τους, η οποία αποφεύχθηκε με την επέμβαση ενός ηλικιωμένου αξιωματικού καβαλάρη, ο οποίος έμοιαζε με το πρωτοπαλίκαρο των Τούρκων, τον Αγιάν Αγά, που τους ηρέμησε και τους απέτρεψε από τη σφαγή των Χριστιανών. Την επέμβαση αυτή του καβαλάρη, οι χριστιανοί την απέδωσαν σε θαύμα του Αγίου Μηνά, πιστεύοντας ότι ήταν αυτός που παρουσιάστηκε στους Τούρκους και όχι ο Αγιάν Αγάς. Από τότε ο Άγιος Μηνάς απεικονίζεται έφιππος ως Ρωμαίος στρατηγός και τιμάται ως προστάτης της πόλης. Ο Γεώργιος Συλλαμιανάκης αναφέρει στο βιβλίο του «Άγιος Μηνάς» το 1939, πως όχι μόνον οι Χριστιανοί τον θεωρούσαν προστάτη της πόλης, αλλά και οι Τούρκοι, οι οποίοι τον αντίκριζαν με φόβο και σεβασμό.
Ο επιβλητικός ναός του Αγίου Μηνά θεμελιώθηκε στις 25 Μαρτίου 1862 και είναι μια από τις πιο όμορφες εκκλησίες της Κρήτης. Αληθινά επιβλητική, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά κτίσματα βυζαντινής αρχιτεκτονικής της Κρήτης, σε ρυθμό σταυροειδή εγγεγραμμένο με τρούλο που εδράζεται σε ψηλό τύμπανο. Εσωτερικά, η διαρρύθμισή του παραπέμπει σε στοιχεία τρίκλιτης βασιλικής. Αρχιτέκτονας του ναού ήταν ο Ηπειρώτης Αθανάσιος Μούσης, που είχε αναλάβει επίσης τον Άγιο Τίτο και τους στρατώνες (το κτίριο που στεγάζει σήμερα τη Νομαρχία Ηρακλείου και τα Δικαστήρια) στην Πλατεία Ελευθερίας. Η ανοικοδόμησή του ναού σταμάτησε στη διάρκεια της επανάστασης του 1866 και συνεχίστηκε το 1883. Η προσπάθεια για την ανέγερση του ναού σε τόσο δύσκολους καιρούς υποστηρίχτηκε από όλους τους Ηρακλειώτες με ενθουσιασμό. Αναφέρεται στην εφημερίδα «Ηράκλειο» της εποχής εκείνης, ότι στο λιμάνι του Ηρακλείου έφτασε ιστιοφόρο που μετέφερε οικοδομικά υλικά για το κτίσιμο του ναού. Ωστόσο η επιτροπή που είχε αναλάβει την ανέγερση του ναού, δεν είχε τα χρήματα για να πληρώσει εργάτες για να μεταφέρουν τα υλικά από το καράβι στον τόπο της οικοδομής. Όταν οι μαθητές του Ηρακλείου πληροφορήθηκαν το γεγονός, με ενθουσιασμό προσφέρθηκαν να ξεφορτώσουν το καράβι και να μεταφέρουν τα υλικά. Στήθηκε έτσι μια ανθρώπινη αλυσίδα από το λιμάνι μέχρι τον Άγιο Μηνά, που με τραγούδια ολοκλήρωσε την κοπιαστική εργασία. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν με μεγαλοπρέπεια το 1895 επί μητροπολίτη Τιμόθεου Καστρινογιαννάκη. Αν και η Κρήτη βρίσκονταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή, οι γιορτές για τα εγκαίνια του Αγίου Μηνά κράτησαν 3 μέρες και ολόκληρο το Ηράκλειο είχε γίνει αγνώριστο από τους στολισμούς και τον λαμπρό φωτισμό.
Το όνομα Μηνάς είναι σπάνιο στο Ηράκλειο, και αυτό ακούγεται περίεργο για μια πόλη που έχει τον Άγιο Μηνά σαν προστάτη της. Η αιτία βρίσκεται σε μια παλιά ιστορία, που ελάχιστοι θυμούνται πια. Τον καιρό του τούρκικου ζυγού ήταν συνηθισμένο να αφήνουν τα νόθα παιδιά στα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Μηνά. Η εκκλησία φρόντιζε τα παιδιά αυτά, και στα αγόρια έδινε το όνομα Μηνάς, μια και βρέθηκαν μπροστά στην εκκλησία του αγίου. Έτσι για πολλά χρόνια, το όνομα Μηνάς στο Ηράκλειο δήλωνε ότι αυτός που το έφερε ήταν νόθος, οπότε όλοι απέφευγαν να δώσουν στο παιδί τους το όνομα αυτό.
ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
Σε απόσταση 100 μέτρων, θα δείτε και το μεσαιωνικό Ναό της Αγίας Αικατερίνης, που ήταν μετόχι της ομώνυμης μονής του Σινά. Ιδρύθηκε κατά τη Β' Βυζαντινή περίοδο και έπαιξε σημαντικό πνευματικό και καλλιτεχνικό ρόλο ανάμεσα σε 15ο και 17ο αιώνα. Υπήρξε μάλιστα έδρα της Ακαδημίας των Stravaganti (Αλλόκοτων) που την ίδρυσαν το 1590 λόγιοι Κρητικοί που σπούδασαν στην Ιταλία (ανάμεσα τους κι ο Ανδρέας Κορνάρος, αδερφός του Βιτσέντζου), με αξιόλογη φιλολογική και λογοτεχνική δραστηριότητα.
Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όπως κι οι πιο πολλοί χριστιανικοί ναοί της πόλης μετατράπηκε σε τζαμί. Μέχρι τώρα στέγαζε μία σημαντική συλλογή πινάκων της Κρητικής Αναγέννησης, φορητές εικόνες του Μιχαήλ Δαμασκηνού, αλλά και συλλογές αμφίων, εκκλησιαστικών σκευών και τοιχογραφίες. Δυστυχώς, πλέον δε μπορείτε να την επισκεφτείτε παρά μόνο την ημέρα του εορτασμού της. Όμως, τα εκθέματα έχουν απομακρυνθεί καθώς γίνονται εργασίες συντήρησης.
Η πλατεία ανάμεσα στην Αγία Αικατερίνη και στα σκαλιά που οδηγούν στον Άγιο Μηνά είναι μια ήσυχη γωνιά στην πόλη. Χάζεψε τα περιστέρια και τα παιδιά που παίζουν μπάλα, σε κάποιο παγκάκι ή σ’ ένα από τα καφέ της πλατείας.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ
Στη συνέχεια της βόλτας μας στην πόλη, θα αφήσουμε την πλατεία αυτή και μέσα από πλακόστρωτα στενά θα βγούμε στη λεωφόρο Καλοκαιρινού για να γυρίσουμε στο Μεϊντάνι. Η λεωφόρος Καλοκαιρινού πήρε το όνομα της από την οικογένεια Καλοκαιρινού, μια οικογένεια που έχει προσφέρει πολλά στο Ηράκλειο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μίνως Καλοκαιρινός ήταν αυτός που έκανε τις πρώτες ανασκαφές στη Κνωσό, πολύ πριν τον Έβανς.
Η λεωφόρος Καλοκαιρινού είναι από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης με πολλά μοντέρνα καταστήματα, που το δυτικό της άκρο τελειώνει στη Χανιόπορτα. Συχνά οι Ηρακλειώτες την αναφέρουν ως Πλατιά Στράτα, όπως την αποκαλούσαν κι οι Ενετοί (Strada Larga). Αν σήμερα η λεωφόρος Καλοκαιρινού δεν σας φαίνεται τόσο πλατιά, μη ξεχνάτε ότι πρόκειται για έναν από τους παλιότερους δρόμους στην πόλη, που με τη συνεχή κατοίκηση στη διάρκεια των αιώνων έχει στενέψει, μη δικαιολογώντας πια την ονομασία του.
Στην αρχή της Καλοκαιρινού, αριστερά σας, όπως προχωράτε προς τα Λιοντάρια, στο ύψος που είναι σήμερα το κατάστημα Χατζηιωάννου ήταν επί Ενετοκρατίας ο καθεδρικός ναός της Κυρίας των Αγγέλων. Στις μέρες μας σώζονται ελάχιστα ίχνη από την εκκλησία αυτή.
Συνεχίζοντας επί της Καλοκαιρινού φτάνετε στο Μεϊντάνι, απ’ όπου στα αριστερά σας ξεκινά η οδός 25ης Αυγούστου που φτάνει μέχρι το λιμάνι. Από το Μεϊντάνι (σαν προέκταση της λεωφόρου Καλοκαιρινού) ξεκινά και η Λεωφόρος Δικαιοσύνης που καταλήγει στην Πλατεία Ελευθερίας.
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Η πλατεία Ελευθερίας είναι η κεντρική πλατεία στο Ηράκλειο, εκεί που βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, το ξενοδοχείο Αστόρια, η Νομαρχία και η Πύλη Αγίου Γεωργίου. Αν αναλογιστούμε τις επαναστατικές μάχες που έδωσαν οι Κρητικοί για να κερδίσουν την ελευθερία τους από τους διάφορους κατακτητές, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η ελευθερία για κάθε Κρητικό και τι πόσες ζωές χάθηκαν στο βωμό της. Γι’ αυτό ακριβώς και το όνομα της μεγαλύτερης πλατείας του Ηρακλείου ακούγεται απόλυτα ταιριαστό για την ιστορία του.
Ο ελεύθερος χώρος στον οποίο σήμερα έχει διαμορφωθεί η πλατεία Ελευθερίας, επί Ενετοκρατίας χρησίμευε για την άσκηση του μισθοφορικού στρατού των Βενετών. Από αυτή τη χρήση πήρε και το όνομα Campo Marzio ή Piazza d' Armi. Αργότερα όταν χτίστηκε η πύλη του Αγ. Γεωργίου τον 16ο μ.Χ. αιώνα, η πλατεία ονομάστηκε πλατεία Αγίου Γεωργίου. Το 1628 στα πλαίσια της υδροδότησης του Ηρακλείου με την μεγαλεπήβολη κρήνη Μοροζίνι (κρήνη Λιονταριών), χτίστηκε ΝΔ του ξενοδοχείου Αστόρια μία υδρογέφυρα στηριζόμενη σε τρία τόξα, πάνω από την οποία περνούσε αγωγός νερού για την Κρήνη. Από την υδρογέφυρα αυτή η πλατεία άκουγε και ακούει συχνά μέχρι σήμερα στο όνομα Τρεις Καμάρες, αν και αυτές γκρεμίστηκαν από τους Τούρκους τον 19ο μ.Χ. αιώνα.
Τμήμα των 3 καμαρών στη Πλατεία Ελευθερίας, πάνω από την πύλη του Αγίου Γεωργίου (1900-1905)
Επίσης από την πλατεία Ελευθερίας χάθηκαν οι υπόγειες κυκλικές σιταποθήκες των Ενετών, όπου αποθηκεύονταν σιτηρά για καταστάσεις ανάγκης, όπως πολιορκία της πόλης, και η μεγάλη Ενετική δεξαμενή νερού επί της οδού Δικαιοσύνης βόρεια της Νομαρχίας. Η δεξαμενή ήταν λιθόκτιστη, υπόγεια και είχε χωρητικότητα 6.000 βαρέλια, ενώ το νερό που αποθηκευόταν εκεί ερχόταν από την περιοχή Πελεκητά των Αρχανών. Και αυτή είχε φτιαχτεί για έκτακτες περιπτώσεις ώστε να καλύπτει τις υδρευτικές ανάγκες της πόλης. Ας μη ξεχνάμε ότι το Ηράκλειο ήταν ουσιαστικά ένα μεγάλο φρούριο, που χάρη στις οχυρώσεις του και τις άλλες εγκαταστάσεις του μπόρεσε να αντέξει επί 22 χρόνια την πολιορκία από τους Τούρκους.
Άποψη της Πλατείας τη δεκαετία του 1960
Αργότερα επί Τουρκοκρατίας η πλατεία Ελευθερίας παρέμεινε γυμνός ακάλυπτος χώρος. Με την ανακήρυξη της ημιαυτονομίας της Κρήτης υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου το 1898, στο νησί εγκαταστάθηκαν στρατεύματα των Μεγάλων Δυνάμεων για την τήρηση της τάξης, τα οποία έφυγαν στις 26 Ιουλίου του 1909. Στο Ηράκλειο ήρθαν Άγγλοι, οι οποίοι αρχικά εγκαταστάθηκαν πάνω στα τείχη ενώ έκαναν τα γυμνάσιά τους στην πλατεία, όπως οι Ενετοί μερικούς αιώνες πριν.
Άποψη της πλατείας τη δεκαετία του 1970
Οι αρχές του 20ου μ.Χ. αιώνα βρήκαν την πλατεία ως τον κυριότερο τόπο αναψυχής των Ηρακλειωτών. Λίγο αργότερα, στα μέσα του 20ου ένα μέρος της διαμορφώνεται σε κήπο και αποκτά τσιμεντένιο περίβολο και κάγκελα, ο οποίος έκλεινε κάθε βράδυ. Μέχρι το 1975 περίπου, η Πλατεία Ελευθερίας ήταν το επίκεντρο της κυριακάτικης βόλτας των κατοίκων του Ηρακλείου. Μικροί και μεγάλοι περπατούσαν από το σχολείο Καπετανάκειο (ανατολικά της πλατείας) προς το άγαλμα του Βενιζέλου, διέσχιζαν την πλατεία Ελευθερίας και συνέχιζαν στη Λεωφόρο Δικαιοσύνης μέχρι το Μεϊντάνι, το κεντρικό σταυροδρόμι του Ηρακλείου κοντά στα Λιοντάρια. Από το σημείο αυτό επέστρεφαν προς την Πλατεία Ελευθερίας ξανά, και η διαδρομή επαναλαμβανόταν μέχρι να κουραστούν.
Άποψη της πλατείας τη δεκαετία του 1980
Η πιο πρόσφατη διαμόρφωση της πλατείας Ελευθερίας θέλησε να προσδώσει στο κέντρο του Ηρακλείου μοντέρνα άποψη και τον αέρα της ευρωπαϊκής μεγαλούπολης. Πλακοστρώνεται με μάρμαρο, αποκτά παγκάκια μινιμαλιστικής αντίληψης ενώ διατηρεί μερικά από τα δέντρα (ευκαλύπτους) και διακοσμείται με μεταλλικούς πυλώνες που συμβολίζουν κατάρτια πλοίων, υπενθυμίζοντας τη ναυτική ιστορία του Ηρακλείου. Ο κόσμος του Ηρακλείου ποτέ δεν αποδέχτηκε τη νέα αυτή μορφή της Πλατείας Ελευθερίας και έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για την αλλαγή της.
1. Αρχαιολογικό Μουσείο, 2. Ξενοδοχείο Αστόρια, 3. Νομαρχία Ηρακλείου, 4. Άγαλμα
Άγνωστου Στρατιώτη, 5. Πύλη Αγίου Γεωργίου, 6. Καφετέριες, 7. Άγαλμα Ελευθερίου
Βενιζέλου, 8. Έξοδος Πύλης Αγίου Γεωργίου, Δημοτικό Πάρκινγκ, 9. Λεωφόρος Ικάρου
προς λιμάνι και αεροδρόμιο, 10. Οδός Δουκός Μποφώρ προς λιμάνι και Κούλε, 11. Οδός Δαιδάλου, 12. Λεωφόρος Δικαιοσύνης και Δικαστήρια, 13. Οδός Αβέρωφ (προς Πλατεία Κορνάρου και Άγιο Μηνά), 14. Πάρκινγκ, 15. Λεωφόρος Δημοκρατίας (προς πάρκο
Γεωργιάδη και Κνωσό), 16. Οδός Ιδομενέως (στενά παλιάς πόλης και περιοχή Βίγλα)
Σήμερα η πλατεία αυτή με τις δημόσιες υπηρεσίες, το Αρχαιολογικό Μουσείο, με τις καφετέριες και τα μεζεδοπωλεία της και τον χώρο που συχνά γίνονται εκθέσεις (βιβλίου, λουλουδιών κ.ά.), σφύζει από ζωή όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας. Είναι βασικό σημείο συνάντησης και διασκέδασης των μεγαλύτερων ηλικιών, ενώ οι πιο νέοι προτιμούν την Πλατεία Λιονταριών και κυρίως τα καφέ στην οδό Κοραή και Μιλάτου (παράλληλοι της οδού Δαιδάλου). Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει το άγαλμα του Αγνώστου Στρατιώτη, έργο του 20ου αιώνα. Στις εθνικές επετείους (25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου) και στην επέτειο της Μάχης της Κρήτης, οι αρχές του Ηρακλείου καταθέτουν εκεί στεφάνι αποδίδοντας φόρο τιμής σε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους για την ελευθερία.

Η ΝΟΜΑΡΧΙΑ
Η ιστορία του κτιρίου που στεγάζει τη Νομαρχία Ηρακλείου, στο ΝΔ τμήμα της Πλατείας Ελευθερίας, ανάγεται στην Ενετοκρατία, όταν το 1585 χτίστηκαν οι στρατώνες του Αγίου Γεωργίου. Αργότερα οι Τούρκοι τροποποίησαν το ενετικό κτίριο και το χρησιμοποίησαν σαν στρατώνα των αυτοκρατορικών γενιτσάρων. Αναφέρεται ότι το 1625 οι στρατώνες είχαν ένα κεντρικό διάδρομο 200 μέτρων και 200 δωμάτια σε 2 ορόφους για τις ανάγκες της φρουράς, και ειδικές αίθουσες για κατοικία των αξιωματικών. Οι τούρκικοι κισλάδες (στρατώνες) καταστράφηκαν από μεγάλο σεισμό, στις 30 Σεπτεμβρίου 1856, που ισοπέδωσε όλη την πόλη του Ηρακλείου κι εγκαταλείφθηκαν.
Το 1883, ξεκίνησε η οικοδόμηση νέων στρατώνων από τον αρχιτέκτονα Αθανάσιο Μούση. Για οικοδομικό υλικό χρησιμοποιήθηκαν αρχιτεκτονικά μέλη από την Κνωσό, ενώ το θύρωμα της βόρειας κεντρικής μαρμαρόγλυπτης εισόδου προέρχεται από το ναό του Αγίου Φραγκίσκου (στο σημείο όπου είναι σήμερα το Αρχαιολογικό Μουσείο). Αρχιτεκτονικά ακολουθεί το νεοκλασικό ρεύμα της εποχής, με λιτό σχεδιασμό και σχεδόν ανύπαρκτη διακόσμηση.
Οι στρατώνες κατά το 1934
Το κτίριο φιλοξένησε το Γυμνάσιο (1898-1907), τη Συλλογή Αρχαιολογικών Ευρημάτων Ηρακλείου μέχρι την ίδρυση του Μουσείου στη σημερινή του θέση, την «Κρητική Πολιτοφυλακή», δηλαδή τον πρώτο τακτικό στρατό της Κρήτης την εποχή που το νησί βρισκόταν υπό την επικυριαρχία του σουλτάνου, το Γερμανικό διοικητήριο (Κράις Κομαντατούρ, 1942-44), ενώ στα υπόγειά του από το 1885 λειτουργούσαν οι κεντρικές φυλακές της πόλης.
Σήμερα το κτίριο έχει χωριστεί στα 3 και στεγάζει τη Νομαρχία, τα Δικαστήρια και την Αστυνομική Διεύθυνση Ηρακλείου.
Ακριβώς δίπλα, η πλατεία Δασκαλογιάννη και λίγο πιο πάνω η πλατεία Κορνάρου με το πανέμορφο άγαλμα του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Μια πραγματικά πρωτόγνωρη εμπειρία είναι η επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, που βρίσκεται στη ΒΑ γωνιά της πλατείας Ελευθερίας. Το μουσείο είναι χτισμένο στη θέση που υπήρχε παλαιότερα το καθολικό της μονής του Αγίου Φραγκίσκου, του πιο μεγαλοπρεπούς καθολικού ναού του Χάνδακα, που ανήκε στο Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών. Επί Τουρκοκρατίας, μετά την άλωση του Χάνδακα το 1669, ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί, αφιερωμένο στον σουλτάνο Μωάμεθ τον Πορθητή (Φετίχ) και λεγόταν Χουγκιάρ (αυτοκρατορικό) Τζαμί. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα σωζόταν μόνο το παρεκκλήσι του ναού, το Διακονικό (Sacristie), το οποίο κατεδαφίστηκε κατά την ανέγερση του νέου κτιρίου του Μουσείου Ηρακλείου. Από τη μονή σώζεται η κύρια πύλη του ναού, που διακοσμεί σήμερα την είσοδο των Δικαστηρίων.
Στο μουσείο υπάρχουν τα πιο σπουδαία ευρήματα του Μινωικού Πολιτισμού, από ανασκαφές στην Κνωσό, τη Φαιστό, τα Μάλλια, την Αγία Τριάδα και τα υπόλοιπα κέντρα των Μινωιτών. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά μουσεία της Ελλάδας και το μοναδικό στον κόσμο που φιλοξενεί τους θησαυρούς του Μινωικού Πολιτισμού. Στις 20 αίθουσές του εκτίθενται τεχνουργήματα από μινωικά ανάκτορα, κατοικίες, τάφους, σπήλαια, που εμφανίζονται κατά χρονολογικές ενότητες (από τη Νεολιθική εποχή μέχρι την Ρωμαϊκή περίοδο) ταξινομημένα θεματικά και χρονολογικά.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιες κατηγορίες ευρημάτων που αποτελούν ενότητες και είναι συγκεντρωμένες σε ξεχωριστές αίθουσες του μουσείου, όπως οι σαρκοφάγοι της Υστερομινωικής περιόδου, οι μινωικές τοιχογραφίες και όλα τα γλυπτά (ανάγλυφα, αρχιτεκτονικά και αγάλματα). Επίσης η συλλογή του γιατρού Στυλ. Γιαμαλάκη που αγοράστηκε το 1962 από το Ελληνικό Δημόσιο εκτίθεται στο μουσείο, η συλλογή επιγραφικής, η Αρχαιολογική Συλλογή Αρχανών και η Γλυπτοθήκη Γόρτυνας. Υπάρχει και το Μουσείο Μάχης Κρήτης, που βρίσκεται στην οδό Δουκός Μποφόρ και Μεραμβέλου στο κέντρο του Ηρακλείου.
ΠΑΡΚΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Το πάρκο βρίσκεται ανάμεσα στη λεωφόρο Δημοκρατίας και την πλατεία Ελευθερίας, στο χώρο της επιχωματωμένης ενετικής τάφρου. Πήρε το όνομά του από τον δήμαρχο Μηνά Γεωργιάδη, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις 3 Ιουνίου 1942, και την προτομή του θα συναντήσετε στο κεντρικό μονοπάτι του πάρκου. Με το αναψυκτήριο, την αγορά των βιοκαλλιεργητών που γίνεται 3 φορές τη βδομάδα, τα πολλά πουλιά που βρίσκουν καταφύγιο στο πυκνό φύλλωμα των δέντρων αλλά και τα διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα που φιλοξενούνται κυρίως το καλοκαίρι, το πάρκο είναι μια μικρή όαση στο κέντρο της πόλης. Ακόμη κι αν μεγάλα τμήματά του παραμένουν σχετικά απεριποίητα, ακόμη κι αν ο φωτισμός το βράδυ είναι ανεπαρκής και η παιδική χαρά κάπως παλιά.
Πριν λίγα χρόνια, το πάρκο ήταν απλά ένα πέρασμα για τους κατοίκους της πόλης, μια σύντομη «πράσινη» διαδρομή δίπλα στο κέντρο. Μετά τα πράγματα άλλαξαν. Λειτούργησε το αναψυκτήριο, διάφορα μικρά και μεγάλα φεστιβάλ επέλεξαν να φιλοξενηθούν εδώ, καθιερώθηκε η υπαίθρια αγορά των βιοκαλλιεργητών και το πάρκο ξαφνικά απέκτησε ζωή. Για την ακρίβεια απέκτησε ένα φανατικό κοινό από άτομα όλων των ηλικιών που έρχονται εδώ για να πιούν καφέ, ή μια κρύα μπύρα τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού, να συμμετάσχουν σε δωρεάν συναυλίες και άλλα καλλιτεχνικά δρώμενα ή απλώς να ξαπλώσουν στο γρασίδι. Σε αυτή τη συγκυρία, ο Δήμος Ηρακλείου φιλοδοξώντας να φτιάξει υπόγειο σταθμό αυτοκινήτων στην πλατεία Ελευθερίας, σχεδίαζε να καταστρέψει μεγάλο μέρος του πάρκου. Σύμφωνα με τη μελέτη, σχεδόν το 1/3 του πάρκου θα έπρεπε να ξηλωθεί, να κοπούν όλα τα φυτά και να ξεριζωθεί μεγάλο μέρος των δέντρων. Σε ό,τι απέμενε από το πάρκο θα στριμώχνονταν τόσες χρήσεις που δεν θα έμενε ελεύθερος χώρος πια. Μεταξύ άλλων, η μελέτη προέβλεπε ένα «κλουβί για πουλιά» και παιχνίδια στην παιδική χαρά. Σε μια πόλη, όπου οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι δεν αφθονούν, οι πολίτες αντέδρασαν έντονα, έφτιαξαν ομάδες προστασίας του πάρκου, συγκέντρωσαν υπογραφές, το θέμα απέκτησε δημοσιότητα και κάπως έτσι τα πλάνα μετατροπής του πάρκου σε πάρκινγκ έχουν παγώσει. Ευχόμαστε στο εξής ό,τι παρεμβάσεις γίνουν να είναι μόνο για τη βελτίωση και επέκταση του πάρκου.
ΕΝΕΤΙΚΑ ΤΕΙΧΗ
Σημαντικό μνημείο για το Ηράκλειο είναι τα βενετσιάνικα τείχη, που αποτελούν το μεγαλύτερο οχυρωματικό έργο της Μεσογείου και ίσως το καλύτερα συντηρημένο. Είναι από τα πιο σημαντικά κτίσματα που έμειναν στην πόλη, από την περίοδο της Ενετοκρατίας. Όλα ξεκίνησαν το 1462. Ο καλύτερος μηχανικός της Βενετίας, ο Michele Sanmicheli, έκανε τα σχέδια και με πάνω από 100 χρόνια δουλειάς από τους Κρητικούς, χτίστηκε το επιβλητικό αυτό τείχος, μήκους 3 χλμ. με τις 4 πύλες και τους 7 προμαχώνες. Υπήρχαν επίσης οχυρά, στοές, πυριτιδαποθήκες και η απαραίτητη τάφρος.
Οι επιθέσεις που δέχθηκε ήταν πολλές, με μεγαλύτερη αυτή των 21 ετών, που έληξε μόνο με το χρυσάφι των Τούρκων (1648-1669). Τα τείχη δεν έπεσαν ποτέ, ούτε έχουν σημάδια απ’ τους αιματηρούς πολέμους. Η διακίνηση ανθρώπων, στρατιωτών, προϊόντων, από και προς την πόλη, γινόταν μέσα από τις πύλες, στις προσόψεις των οποίων (όσων τουλάχιστον έχουν σωθεί) μπορείτε να θαυμάσετε δείγματα της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Κατά μήκος των τειχών συχνά θα δείτε το φτερωτό λιοντάρι, σήμα κατατεθέν του Αγίου Μάρκου, αλλά και οικόσημα, θυρεούς και άλλα εμβλήματα Βενετών ευγενών και αξιωματούχων.
Τα τείχη αυτά περικλείουν όλη την παλιά πόλη του Ηρακλείου, ή τουλάχιστον ό,τι έχει απομείνει από αυτή, δηλαδή το σημερινό κέντρο της πόλης μέχρι την παραλία και το μεγαλύτερο μέρος τους είναι προσβάσιμο. Μπορείτε να περπατήσετε πάνω τους, ατενίζοντας τη θέα στην πόλη, την τάφρο και τους προμαχώνες από ψηλά. Είναι η πιο όμορφη βόλτα γύρω από το Ηράκλειο, με μοναδική θέα, πράσινο και παγκάκια για ξεκούραση. Θα βρείτε πολλούς ντόπιους να κάνουν ποδήλατο, τζόκινγκ, ή να βγάζουν τα σκυλιά τους βόλτα.
Τα τελευταία χρόνια αρκετές πύλες και στοές ανακαινίστηκαν και έχουν μετατραπεί σε εκθεσιακούς χώρους, μουσεία, χώρους εκδηλώσεων και μάλιστα στην Πύλη Βηθλεέμ λειτουργεί θερινός κινηματογράφος κατά τους μήνες του καλοκαιριού.
ΠΥΛΕΣ
Ο περίβολος των τοίχων έχει σχήμα τριγώνου, με βάση τη θάλασσα και διέθετε 4 κύριες πύλες, που βρίσκονταν στα 4 σημεία του ορίζοντα. Οι 3 χερσαίες πύλες του Αγίου Γεωργίου, του Ιησού και του Παντοκράτορα έκλειναν από έξω κι από μέσα με βαριές και στέρεες πόρτες κάθε βράδυ την ώρα της δύσης του ηλίου κι άνοιγαν το πρωί με την ανατολή. Όσοι δεν προλάβαιναν να μπουν μέσα διανυκτέρευαν σε ειδικά θολωτά κτίρια, γι' αυτό το σκοπό. Οι πύλες, στην εξωτερική τους πλευρά, προστατεύονταν από ημικυκλικές προεξοχές που λέγονταν Orecchione (μεγάλα αυτιά).
Στη βόρεια μεριά, στο τέρμα της σημερινής οδού 25ης Αυγούστου, υπήρχε η Πύλη του Μόλου, με την οποία επικοινωνούσε η πόλη με το λιμάνι. Εδώ γράφτηκε ο πρόλογος και ο επίλογος της Τουρκικής κατάκτησης του νησιού τον Σεπτέμβριο του 1669 και τον Αύγουστο του 1898, αντίστοιχα.
Στη δυτική πλευτά, στο τέλος της πλατειάς Στράτα (Strata Larga) της σημερινής οδού Καλικαιρινού, είχε κατασκευαστεί η Πύλη του Παντοκράτορα (Panigra), η σημερινή Χανιώπορτα, που είχε (και έχει) στο πάνω μέρος της την προτομή του Παντοκράτορα με τη λέξη Omnipotens (παντοκράτωρ). Από εδώ επικοινωνούσε η πόλη με τη Δυτική Κρήτη.
Στην ανατολική πλευρά, εκεί που σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, στην Πλατεία Ελευθερίας, βρίσκονταν η Πύλη του Αγίου Γεωργίου ή Λαζαρέτο, με την οποία η πόλη επικοινωνούσε με την ανατολική Κρήτη και το λοιμοκαθαρτήριο (λαζαρέτο).
Στη νότια πλευρά είχε κατασκευαστεί από το 1587 η Πύλη του Ιησού ή Καινούργια Πόρτα. Η πύλη αυτή άνοιγε την πόλη προς τις νότιες επαρχίες του νομού. Από εδώ έμπαινε στο Ηράκλειο ο αγωγός που τροφοδοτούσε με νερό την πόλη. Η πύλη διατηρείται σε καλή κατάσταση. Η πρόσοψή της προς την πόλη έχει θριγκό από τρίγλυφα και μετώπες με ανάγλυφα τρόπαια, βουκράνες αι λέοντες. Η εξωτερική πρόσοψή της έχει τοξωτή πύλη και πάνω από αυτήν έχει εντοιχισμένα 4 οικόσημα κι ένα γοτθικό μονόγραμμα.
Εκτός από αυτές τις 4 κύριες πύλες, υπήρχαν ακόμα 3 πύλες για στρατιωτικούς σκοπούς, που διευκόλυναν την επικοινωνία της πόλης με την θάλασσα. Η μια, στα ΒΔ, ήταν η Πύλη του Άγιου Ανδρέα, που πήρε το όνομα της από τον ομώνυμο προμαχώνα, που ήταν και το ασθενέστερο σημείο της άμυνας των τειχών και από όπου έγινε η είσοδος των Τούρκων στην πόλη το 1669.
Η δεύτερη στα ΒΑ ονομαζόταν Πύλη της Αμμουδιάς (ή Sabionera), γιατί οδηγούσε στην παραλία που ήταν ανατολικά της πόλης.
Η τρίτη είναι η Πύλη του Δερματά, στον ομώνυμο κόλπο (που βρίσκεται δίπλα στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας), η οποία άνοιγε προς τη θάλασσα. Η τελευταία είχε κατασκευαστεί ως διέξοδος σε περίπτωση αποκλεισμού του στομίου του Ενετικού λιμανιού. Εδώ αποβιβάστηκαν το Νοέμβριο του 1668, οι Γάλλοι εθελοντές του Κόμη De La Feuillades, που όμως κανονιοβολήθηκαν από τους Τούρκους, από τις εκβολές του Γιόφυρου ποταμού. Η πύλη αυτή υπάρχει και σήμερα, δίπλα στο νέο δημοτικό πάρκινγκ, απέναντι από το Μποδοσάκειο Σχολείο.
ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ
Το χερσαίο τείχος είχε ενισχυθεί με 7 προμαχώνες. Οι προμαχώνες αντικατέστησαν τους ογκώδεις στρογγυλούς και πολυγωνικούς πύργους των τειχών, μετά την ανακάλυψη της πυρίτιδας, και προορίζονταν να εξυπηρετήσουν τη χρήση των νέων αυτών όπλων, που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με ευχέρεια στα ογκώδη κτίσματα των παλιών οχυρωματικών συστημάτων. Ο προμαχώνας ήταν μια συμπαγής πλατφόρμα, που προεξείχε από τα τείχη, για να μπορέσει να προσβάλει σε μεγαλύτερη έκταση και να υποστηρίζει αποτελεσματικά τα παρακείμενα μέρη της οχύρωσης. Στις γωνίες του πολυγωνικού οχυρωματικού περιβόλου κατασκευάζονταν συνήθως πενταγωνικοί προμαχώνες. Οι προμαχώνες ήταν τοποθετημένοι πάνω στα τείχη ως εξής:
Στη ΒΑ γωνία, απέναντι από το ξενοδοχείο Ατλαντίς, υπήρχε ο Προμαχώνας της Άμμου (ή Sabionera), με τον επιπρομαχώνα Zane, προς τη δυτική πλευρά του, σε ψηλότερο επίπεδο. Ο προμαχώνας στην αρχή ονομάστηκε μικρός Μαρτινέγκο, προς τιμή του Gerolano Martinengo. Αργότερα επικράτησε να λέγεται Sabionera. Είναι ένας από τους 2 ακραίους προμαχώνες της οχύρωσης και έχει ανασκευαστεί κατά ένα μεγάλο μέρος από τους Τούρκους. Είχε ένα μόνο ημικυκλικό τμήμα και μια χαμηλή πλατεία στη νότια πλευρά, ενώ ΒΔ είχε κατασκευαστεί κάθετα. Σήμερα στον προμαχώνα υπάρχει το Γυμνάσιο Εμπορική.
Στη ΝΑ γωνία (στο σημερινό Καπετανάκειο) ήταν ο Προμαχώνας Βιττούρι, με τον ομώνυμο επιπρομαχώνα, ανάμεσα στον Προμαχώνα Ιησού κι αυτόν του Sabionera απέναντι από το λόφο της ανάληψης. Μαζί με τον Προμαχώνα Μαρτινέγκο ήταν οι πιο ισχυροί χερσαίοι προμαχώνες της πόλης.  Το ανατολικό μέτωπο εκτεινόταν προς τη σημερινή πλατεία Ελευθερίας και αποτελείτο από ημικυκλικό τμήμα χωρίς χαμηλή πλατεία, ενώ το ΝΔ κατέληγε σε χαμηλή πλατεία, σε μήκος 160 βημάτων, απόσταση που τον έκανε ευάλωτο. Ο προμαχώνας στην αρχή ονομάστηκε Γωνιά Καλλέργη, έπειτα του Αγίου Ελευθερίου (από τη μικρή παλιά εκκλησία που ήταν κοντά) και τέλος επικράτησε να λέγεται Βιττούρι. Σήμερα το ανατολικό μέτωπο του προμαχώνα βρίσκεται κάτω από τις επιχωματώσεις με τις οποίες σχηματίστηκε το επίπεδο στο οποίο διαμορφώθηκε η λεωφόρος Δημοκρατίας και το πάρκο Γεωργιάδη. Το δυτικό του μέτωπο σώζεται ολόκληρο.
Στην Πύλη του Ιησού (δίπλα στην Καινούργια πόρτα) είχε κτιστεί ο Προμαχώνας του Ιησού, πάνω στον οποίον βρίσκεται η περιοχή Βίγλα. Ο προμαχώνας πήρε το όνομά του από τη μικρή εκκλησία του Ιησού Χριστού που βρισκόταν κοντά στην εξωτερική πλευρά του. Έχει δύο ημικυκλικά τμήματα και δυο χαμηλές πλατείες με κανονιοθυρίδες. Στην πλατεία της βρίσκεται το κηποθέατρο Μάνος Χατζιδάκις, όπου γίνονται θεατρικές και μουσικές εκδηλώσεις. Από το εσωτερικό της πόλης προς τις χαμηλές πλατείες οδηγούσαν δύο θολοσκεπείς στρατιωτικές πύλες. Από την εξωτερική πλευρά του τείχους διατηρούνται οι δυο πόρτες, που μέσα από στοές, κάτω από το τείχος, οδηγούσαν στην Piazza Massa του προμαχώνα. Στους χάρτες αναφέρονται ως Ritarate, ενώ οι Τούρκοι τις ονόμαζαν Μακάσια. Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν σαν αντιεροπορικά καταφύγια. Απέναντι από τον προμαχώνα, στη θέση του Πυροσβεστείου, ήταν κατά την Ενετοκρατία οι στρατώνες, όπου έμεναν οι στρατιώτες του τομέα αυτού των τειχών.
Ο Προμαχώνας Μαρτινέγκο, ο σπουδαιότερος και ψηλότερος προμαχώνας του μεγάλου Κάστρου, βρισκόταν στο κέντρο της χερσαίας ζώνης των τειχών, στην κορυφή του τριγώνου του περιβόλου. Δεσπόζει και σήμερα, σ’ όλη την περιοχή, σαν τεχνητή ακρόπολη, απ’ όπου μπορεί να δει κανείς πανοραμικά, όχι μόνο την παλιά πόλη, αλλά και όλη τη γύρω περιοχή. Βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο του οχυρού περοβόλου. Πήρε το όνομά του από τον Gabriele Tadini Martinengo. Ο προμαχώνας έχει συμμετρική διάταξη, με ίσες τις πλευρές των μετώπων του, δυο ημικυκλικά τμήματα και δυο χαμηλές πλατείες (ανατολικά και δυτικά), προς τις οποίες οδηγούσαν, σύμφωνα με τη σχεδίαση του Giulio Savorgnan, θαλαμοσκεπείς πύλες. Λόγω δυσκολιών επιμηκύνθηκε μόνο η μια πύλη, αυτή που οδηγούσε στην ανατολική πλατεία. Για να εξασφαλιστεί η σύνδεση της δυτικής πλατείας με το ισόπεδο του προμαχώνα, κατασκευάστηκε στη δυτικά πλευρά της ένα κεκλιμένο επίπεδο. Η αντίστοιχη πύλη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ κι από τότε χρησιμοποιήθηκε ως αποθηκευτικός χώρος.
Απέναντι από το νοσοκομείο Πανάνειο, στο Κομμένο Μπεντένι, βρίσκεται ο Προμαχώνας της Βηθλεέμ, που πήρε το όνομά του από τη μικρή εκκλησία της Παναγίας της Βηθλεέμ που βρισκόταν κοντά. Έχει τα δύο χαρακτηριστικά και των άλλων προμαχώνων του Χάνδακα (δύο ημικυκλικά τμήματα, δύο χαμηλές πλατείες, στις οποίες οδηγούν δύο θολοσκεπείς πύλες). Στις χαμηλές υπάρχουν κανονιοθυρίδες και στοές εξόδου προς την τάφρο.
Δίπλα στην Πύλη του Παντοκράτορα (Χανιόπορτα) υπήρχε ο Προμαχώνας του Παντοκράτορα, που στην αρχή λεγόταν Προμαχώνας του Αγίου Αντωνίου, από την ομώνυμη εκκλησία που βρισκόταν στην εξωτερική πλευρά της οχύρωσης. Μετά το 1562, επικράτησε να λέγεται Προμαχώνας του Παντοκράτορα από τη μικρή ομώνυμη εκκλησία που βρισκόταν κοντά στο εσωτερικό της οχύρωσης. Η πύλη προς την ανατολική χαμηλή πλατεία είχε την ιδιομορφία να αποτελεί το ένα σκέλος της πύλης Παντοκράτορα. Στα χρόνια που ακολούθησαν επικράτησε η ονομασία Χανιόπορτα, λόγω της εξόδου των κατοίκων προς τα Χανιά.
Στη ΒΔ γωνία του τείχους, υπήρχε ο Προμαχώνας του Αγίου Ανδρέα, ο πιο μικρός του Χάνδακα, που στην αρχή ονομάστηκε Προμαχώνας του Αγίου Πνεύματος, από την ομώνυμη μικρή εκκλησία που βρισκόταν στην εξωτερική πλευρά της οχύρωσης. Το 17ο αιώνα επικράτησε να λέγεται Προμαχώνας του Αγίου Ανδρέα, από την εκκλησία που βρισκόταν στο εσωτερικό της οχύρωσης. Ο προμαχώνας είχε ένα μόνο ημικυκλικό τμήμα και μια χαμηλή πλατεία. Η βόρεια πλευρά του ήταν ευθύγραμμη και σ' αυτήν υπήρχε η πύλη του Αγίου Ανδρέα. Ο προμαχώνας που βρίσκεται μεταξύ της σημερινής παραλιακής λεωφόρου και της λεωφόρου Εθνάρχου Μακαρίου, είναι θεμελιωμένος πάνω σε σκληρό βράχο και έχει ύψος 30 πόδια.
ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ
Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές διαδρομές για τα τείχη της πόλης, ανάλογα με το χρόνο, την όρεξη και τις διαθέσεις σας. Η παρακάτω διαδρομή απευθύνεται σε όσους θέλουν να συνδυάσουν θέα, περπάτημα και τουριστική περιήγηση. Ο πιο καλός τρόπος για την έναρξη της περιήγησης είναι από την πλατεία Ελευθερίας, όπου βρίσκεται η Πύλη του Αγίου Γεωργίου, μια από τις 3 πιο σημαντικές πύλες των ενετικών τειχών (μαζί με την Πύλη Ιησού και την Πύλη του Παντοκράτορα). Βρίσκονταν θαμμένη κάτω από την Πλατεία Ελευθερίας, στο ΝΑ τμήμα της, για πολλές δεκαετίες. Αποκαλύφθηκε πρόσφατα και ανακαινίστηκε, φέρνοντας στο φως μια άγνωστη εικόνα από την ιστορία του Ηρακλείου. Η πύλη χτίστηκε το 1565 επί Ενετοκρατίας και συνέδεε το περιτειχισμένο Ηράκλειο με την ανατολική Κρήτη. Η αρχική πρόσοψη της πύλης ήταν μνημειακή, διακοσμημένη με μετάλλια, οικόσημα, ανάγλυφους λέοντες και επιγραφή στο υπέρθυρο με τη χρονολογία κατασκευής, 1565, και το όνομα του αρχιστράτηγου Παύλου Τζώρτζη. Ψηλά, πάνω από το άνοιγμα της εισόδου δέσποζε η ανάγλυφη εικόνα του Αγίου Γεωργίου πάνω στο άλογό του. Σήμερα βέβαια δεν βλέπετε την εσωτερική της πρόσοψη (κατεδαφίστηκε το 1917, και το ανάγλυφο με τον Άγιο Γεώργιο φυλάσσεται στο Ιστορικό Μουσείο της πόλης), ούτε τις «τρεις καμάρες» των τόξων του υδραγωγείου του Μοροζίνι. Σώζεται μόνο η εξωτερική της πλευρά, με την τούρκικη κρήνη του Χανιαλή να είναι εντοιχισμένη δίπλα της, κάτω από το άγαλμα του Βενιζέλου.
Αρχικά η κρήνη φτιάχτηκε στο σεράι του Χανιαλή, στη σημερινή οδό Ζωγράφου. Πρόκειται για μια αψιδωτή κατασκευή, που η κορυφή της κοσμείται με φυτική διακόσμηση. Στο εσωτερικό της είναι τοποθετημένη μια πλάκα, ενώ ο κρουνός βρίσκεται μέσα σε ανάγλυφο διακοσμημένο πλαίσιο. Το νερό συγκεντρωνόταν σε μαρμάρινη λεκάνη με παρόμοια ανάγλυφη διακόσμηση.
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, βρίσκεστε σε μια στοά και ύστερα σ’ ένα θολωτό χώρο που φωτίζεται με φυσικό φως. Αυτό είναι ό,τι έχει απομείνει από την πύλη που ονομαζόταν και «Λαζαρέτο», γιατί οδηγούσε στο Λαζαρέτο (λοιμοκαθαρτήριο), που βρισκόταν στα ανατολικά παράλια, έξω από τα τείχη του Ηρακλείου. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η πόλη πλήγηκε από τη μάστιγα της πανούκλας αρκετές φορές, με πιο βαριά αυτή του 1591-93. Στο εσωτερικό της πύλης γίνονται σήμερα εκθέσεις κι άλλες εκδηλώσεις.
Η πύλη λεγόταν και Πόρτα Μαρουλά, επειδή αντικατέστησε παλιότερη πύλη που οδηγούσε από τη Λεωφόρο Ικάρου στη συνοικία Μαρουλά, εκεί που βρίσκεται σήμερα το ιστορικό σχολείο Καπετανάκειο.

Κατεβαίνουμε αρκετά σκαλοπάτια για να μπούμε από την ξύλινη πόρτα σε μια θολωτή στοά, μήκους 43 μ., που οδηγεί σε χαμηλότερο επίπεδο έξω από τα τείχη της πόλης, σε χώρο που σήμερα έχει διαμορφωθεί δημοτικό πάρκινγκ παράλληλα με τη Λεωφόρο Ικάρου, που οδηγεί στο Αεροδρόμιο Ηρακλείου. Μέσα στο χώρο του δημοτικού πάρκινγκ σώζεται σε κακή κατάσταση ο αλευρόμυλος του Καστρινάκη, διατηρητέο κτίριο του προηγούμενου αιώνα. Ανεβείτε ξανά τα σκαλιά για την πλατεία, διασχίστε την και μπέστε στα στενά δρομάκια της συνοικίας της Βίγλας (από την οδό Πεδιάδος που περνάει δίπλα στο πάρκινγκ).
Στην αρχή της λεωφόρου Ικάρου, δίπλα στην Επιγραφική Συλλογή, βρίσκεται η κρήνη του Γενιτσάρ Αγά. Μέσα σε αψιδωτή κατασκευή, που περιβάλλεται από δύο μεγάλους πεσσούς που διακοσμούνται με ροζέτες, βρίσκεται ανάγλυφος, περίτεχνα διακοσμημένος κρουνός. Το νερό συγκεντρώνεται σε μαρμάρινη λεκάνη με πλούσια ανάγλυφη διακόσμηση.
Λίγο πριν την παιδική χαρά, κάτω από ένα κτίριο, βρίσκεται σχεδόν κρυμμένη η πύλη του Προμαχώνα Βιττούρι (ένας όχι και τόσο γνωστός), στη ΝΔ γωνία της πλατείας.
Αφού τη βρείτε και είναι ανοιχτή, μπορείτε να περάσετε στη «χαμηλή πλατεία», θα δείτε τις κανονιοθυρίδες και μετά την έξοδο (Sortita), να βρεθείτε στην τάφρο, που σήμερα χρησιμοποιείται σαν πάρκινγκ.
Τώρα βλέπετε το τείχος στο σημείο που δημιουργεί το orecchione («αυτί»). Η τάφρος δεν έγινε για να έχει νερό. Σε ειρηνικές περιόδους χρησιμοποιείτο ως χώρος για καλλιέργειες.
Έπειτα παίρνετε το ανηφορικό δρομάκι που σας βγάζει δίπλα στην Καινούργια Πόρτα. Μέσα στη στοά της θα συναντήσετε μικροσκοπικά μαγαζάκια που πουλάνε διάφορα πράγματα. Εντοπίζετε τον χώρο όπου ο Δήμος Ηρακλείου διαθέτει δωρεάν ποδήλατα για βόλτα στην πόλη (για να επιστρέψεις αργότερα με την ταυτότητα σου και να δανειστείς). Λίγο παρακάτω βλέπετε τα τσιμεντένια σκαλιά, που είναι η δίοδος σας για να ανέβετε πάνω στα τείχη και να δείτε τη θέα από ψηλά. Η Καινούργια Πόρτα κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’70.
Βλέπετε επίσης δύο περίεργες καμινάδες, που χρησίμευαν ως αεραγωγοί για την Πύλη Ιησού που βρισκόταν από κάτω και δυστυχώς σώζεται μόνο η εξωτερική της πλευρά. Περπατάτε στο μονοπάτι με τα χαλίκια, βλέποντας την πόλη από ψηλά και στο βάθος τον Ψηλορείτη. Από αυτό το σημείο και μετά, ο περιβάλλων χώρος έχει διαμορφωθεί, ενώ τα τείχη «χαμηλώνουν» και τα ψηλά κτίρια κόβουν τη θέα.
Στα αριστερά σας θα δείτε τη χαμηλή πλατεία που έχει μετατραπεί σε Κηποθέατρο Μ. Χατζιδάκι (το καλοκαίρι γίνονται συναυλίες, παραστάσεις κλπ.), μετά βρίσκετε μια συστάδα πεύκων (ένα μικρό πάρκο πάνω στα τείχη). Μη χαλαρώσετε πολύ, γιατί σας περιμένουν κι άλλες στάσεις.
Αφού περάσετε και το γήπεδο του Εργοτέλη, δίπλα στην οδό Πλαστήρα, λίγο μετά τη Μεσαία Πόρτα, θα φτάσετε στον προμαχώνα Μαρτινέγκο, στο σημείο δηλαδή όπου τα τείχη σχηματίζουν την κορυφή ενός τριγώνου. Μαζί με τον προμαχώνα του Παντοκράτορα και του Βιττούρι ήταν οι ισχυρότεροι χερσαίοι προμαχώνες. Πάνω στον επιπρομαχώνα βρίσκεται ο τάφος του Καζαντζάκη. Εκεί βρίσκεται και το νοτιότερο και υψηλότερο σημείο της οχύρωσης, από όπου φαίνεται η πλήρης εικόνα της πόλης.
Ο Καζαντζάκης ήταν μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες λογοτέχνες και ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1883 επί Τουρκοκρατίας. Το 1938 νόσησε από λευχαιμία, αλλά τα συμπτώματα εμφανίστηκαν 19 χρόνια μετά, ως βαριά μορφή ασιατικής γρίπης. Νοσηλεύτηκε στη Δανία και στη Γερμανία, αλλά τελικά απεβίωσε στης 26 Οκτωβρίου του 1957. Η σορός του μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο, όπου έπειτα από μεγάλη λειτουργία στο Ναό του Αγίου Μηνά, θάφτηκε στη Ντάπια Μαρτινέγκο, στη ΝΔ άκρη του βενετσιάνικου τείχους.
Η ταφή του δεν έγινε στο κοιμητήριο λόγο του αφορισμού του από την εκκλησία για τις απόψεις του. Ο τάφος του είναι λιτός και επιβλητικός και φέρει την επιγραφή: «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος». Στο βάθος ο Γιούχτας, μπροστά σας ο λιτός τάφος και γύρω λουλούδια, γρασίδι και ηρεμία. Η θέα σάς κρατάει εκεί, αλλά τα «στενά» ωράρια των επόμενων πυλών, δεν σας αφήνουν περιθώρια για πολύ χαζολόγημα.
Κατεβαίνοντας από τον προμαχώνα και στρίβοντας αριστερά, συναντάτε σκαλιά που σας κατεβάζουν στο επίπεδο του δρόμου. Βρίσκεστε σε ένα σχετικά νέο πάρκο με δυο παλιά τούρκικα κτίσματα. Προχωρώντας λίγο προς τα δεξιά θα βρεθείτε στη Στοά Μακάσι. Πρόκειται για μια δευτερεύουσα στρατιωτική πύλη που χρησίμευε για τη μετακίνηση στρατιωτών και πολεμοφοδίων. Μέχρι πρόσφατα ήταν άγνωστη στους ντόπιους, και παρέμενε κλειστή. Μετά την ανακαίνισή της όμως αποτελεί μια από τις πιο εντυπωσιακές πύλες των τειχών με ένα θολοσκεπή διάδρομο μήκους 110 μ. που οδηγεί (όπως όλες) σε μια χαμηλή αυλή. Η Στοά Μακάσι συνδέθηκε με κάποιες από τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς χρησίμευε σαν χώρος κράτησης για τους αιχμαλώτους των Ναζί οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εδώ μάλιστα συγκεντρώθηκαν το 1944, οι 350 συλληφθέντες Εβραίοι της Κρήτης, καθώς και άλλοι 250 «επικίνδυνοι» Κρητικοί, που στη συνέχεια επιβιβάστηκαν στο πλοίο Ταναΐς με προορισμό τον Πειραιά. Το Ταναΐς τορπιλίστηκε ανοιχτά της Σαντορίνης, παίρνοντας στο βυθό όλους τους επιβάτες. Σύμφωνα με τη μία εκδοχή το πλοίο τορπιλίστηκε από τους Γερμανούς, ενώ σύμφωνα με μία δεύτερη, τορπιλίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο. Στο πρώτο τμήμα της στοάς θα δείτε τις μεταλλικές αναθηματικές στήλες με ονόματα των θυμάτων του Ταναΐς και άλλων θυμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ στη συνέχεια θα βρείτε κάποιες φωτογραφίες από τη Μάχη της Κρήτης και λίγες προθήκες με αντικείμενα, βιβλία και όπλα της εποχής. Θεωρητικά κάποια στιγμή θα μεταφερθεί εδώ το Μουσείο Μάχης Κρήτης και Εθνικής Αντίστασης, σ’ ένα χώρο που θα αναδειχθεί περισσότερο.
Βγαίνεις ξανά στο δρόμο, προσπερνάς το πάρκο και το «Κομμένο Μπεντένι». Λίγο μετά το θερινό κινηματογράφο Βηθλεέμ (εδώ η κινηματογραφική λέσχη Ηρακλείου προβάλλει επιλεγμένες ταινίες τα καλοκαίρια) φτάνεις στον Προμαχώνα Βηθλεέμ, που πήρε το όνομά του από τη μικρή εκκλησία της Παναγίας της Βηθλεέμ που βρισκόταν στο εξωτερικό του. Εδώ υπάρχει μια έκθεση αφιερωμένη στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, τον γνωστό El Greco, τον διάσημο Κρητικό ζωγράφο. Αν και προβάλλεται το Φόδελε ως γενέτειρα του μεγάλου Κρητικού ζωγράφου, το πιθανότερο είναι ότι γεννήθηκε στον Χάνδακα, όπου και έκανε τις πρώτες του σπουδές στην αγιογραφία, στην Αγία Αικατερίνη. Δεν θα δείτε βέβαια πρωτότυπους πίνακές του (αυτοί βρίσκονται στο Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου), αλλά κοστούμια από την ομώνυμη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, κάποια αντικείμενα από τα σκηνικά της ταινίας καθώς κι αντίγραφα από γνωστούς πινάκες του ζωγράφου, φιλοτεχνημένα από ντόπιους καλλιτέχνες.
Μετά τη χαμηλή αυλή συνεχίζεται το δεύτερο μέρος της έκθεσης. Στη χαμηλή πλατεία (που κόβει στα δύο την έκθεση) μπορείτε να παρατηρήσετε καλύτερα το cordone, δηλαδή αυτή τη λίθινη γραμμή που ένωνε το κεκλιμένο κομμάτι του τείχους με το παραπέτο (το κάθετο μέρος στην πάνω πλευρά του τείχους) και είχε σπουδαίο αμυντικό ρόλο: εμπόδιζε τους επιτιθέμενους να τοποθετήσουν σκάλα.
Οι Οθωμανοί στο διάστημα της πολιορκίας του Χάνδακα είχαν κόψει τον αγωγό της κρήνης Μοροζίνι και η πόλη βασανιζόταν από έλλειψη νερού. Τότε ο Γενικός Προβλεπτής Αντόνιο Πριούλι βρήκε φλέβα νερού μέσα στην τάφρο, έξω από τον προμαχώνα Βηθλεέμ στη νότια πλευρά του χερσαίου τμήματος των ενετικών τειχών, που το διοχέτευσε απέναντι από τη θαλάσσια πύλη Δερματά, όπου κατασκεύασε, γύρω στα 1666, την ομώνυμη κρήνη, κρήνη Πριούλι που σώζεται και σήμερα, πίσω από το Μποδοσάκειο Δημοτικό Σχολείο. Η κρήνη, που αποτελεί άριστο δείγμα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, διακοσμείται με κίονες κορινθιακού ρυθμού και πεσσούς, ενώ η όλη κατασκευή στέφεται με τριγωνικό αέτωμα. Εκατέρωθεν των κιόνων σχηματίζονται κόγχες, που οι μετόπες τους φέρουν περίτεχνη διακόσμηση. Η κρήνη είναι επίσης γνωστή με το όνομα Φοντάνα Νουόβα (Fontana nuova), ενώ από την οθωμανική περίοδο, ως κρήνη Δελημάρκου.
Η περιήγηση τελειώνει κάπου εδώ. Εσείς όμως μπορείτε να επιστρέψετε σε κάποιο από τα σημεία που σας έκαναν περισσότερη εντύπωση ή να επισκεφτείτε πάνω από τη Χανιόπορτα τον Προμαχώνα του Παντοκράτορα. Ένας περίπατος θα μπορούσε από τη Χανιόπορτα να σας φέρει μέσα στα στενά της Αγίας Τριάδας ως τον παραλιακό δρόμοπαλιάς πόλης, στη ΝΔ πλευρά του κάστρου και να εξερευνήσετε ό,τι έχει απομείνει απ’ τον παλιό ιστό της, καθώς κατεδαφίζονται παλιά ερειπωμένα σπίτια στη συνοικία που ήταν κάποτε γνωστή ως «Λάκκος».
Ή ακόμα μπορείτε να συνεχίσετε στο υπόλοιπο κομμάτι των τειχών, μέχρι τον Προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, στην οδό Εθνάρχου Μακαρίου. Από εδώ, όπως κι από τον Προμαχώνα Σαμπιονάρα (ή της Αμμουδιάς) στη ΒΑ γωνία του τριγώνου, έγινε η έφοδος και κατάληψη του Κάστρου από τους Τούρκους το 1669. Προς το βόρειο επιπρομαχώνα, είναι το καλύτερο μπαλκόνι του Ηρακλείου με θέα το Κρητικό Πέλαγος.
Έξοδοι από τα τείχη υπάρχουν σε κάθε προμαχώνα. Στους 4 πρώτους υπάρχουν υπομνήματα με αναλυτικά στοιχεία για την κατασκευή τους. Σε αρκετά σημεία στην τάφρο των τειχών έχουν δημιουργηθεί χώροι αναψυχής με γήπεδα μπάσκετ ή τένις, χώροι πρασίνου με παγκάκια και μικρά μονοπάτια για περπάτημα.
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Κοντά στην πόλη του Ηρακλείου θα βρείτε πολλά όμορφα χωριά. Τα πιο γνωστά είναι οι όμορφες Αρχάνες, η Τύλισος και η Ρογδιά. Στο Ηράκλειο θα κολυμπήσετε σε όμορφες παραλίες όπως η Αμμουδάρα, η Λυγαριά, το Παλαιόκαστρο, η Αγία Πελαγία και το Φόδελε δυτικά της πόλης και ο Καρτερός, το Κοκκίνι Χάνι, οι Γούβες, η Χερσόνησος και τα Μάλια στα ανατολικά. Στη ΒΔ παραλιακή ζώνη της πρώην αμερικανικής βάσης στις Γούρνες Ηρακλείου, 14 χλμ. από την πόλη του Ηρακλείου, βρίσκεται το Ενυδρείο Κρήτης CretAquarium που ανήκει στο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο για τη θαλάσσια επιστήμη στην Ανατολική Μεσόγειο και στη χώρα μας. Τέλος, 5 χλμ. ΝΑ από την πόλη βρίσκεται η Κνωσός, ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, λίκνο του Μινωικού πολιτισμού.
ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΩΤΕΣ
Το Ηράκλειο είναι η πατρίδα αρκετών διάσημων ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται: ο συγγραφέας Βιτσέντζος Κορνάρος (1553-1613), γεννημένος στη Σητεία, αλλά παντρεύτηκε και έζησε στο Ηράκλειο, ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541-1614), ο γνωστός Ελ Γκρέκο, από τους πιο σημαντικούς αναγεννησιακούς ζωγράφους (γεννήθηκε στο χωριό Φόδελε, κοντά στο Ηράκλειο), ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957), ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996), κάτοχος βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας κ.ά. Σημαντικοί μουσικοσυνθέτες (Γιάννης Μαρκόπουλος), συγγραφείς (Έλλη Αλεξίου), ηθοποιοί (Σαπφώ Νοταρά, Χρήστος Πολίτης), σκηνοθέτες (Γιάννης Σμαραγδής), πανεπιστημιακοί (Φώτης Καφάτος, καθηγητής Βιολογίας, και Ιωσήφ Σηφάκης, καθηγητής Πληροφορικής), αγιογράφοι (Μιχαήλ Δαμασκηνός και Γεώργιος Κλώντζας), ζωγράφοι (Κωνσταντίνος Βολανάκης) και ο αναγεννησιακός συνθέτης Φραγκίσκος Λεονταρίτης είναι μερικά από τα τέκνα του Ηρακλείου.
Οι 3 Κρητικοί ( Καζαντζάκης, Θεοτοκόπουλος, Κορνάρος). Λεωφόρος Ικάρου ( Παγκρήτια Τράπεζα)
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Ηράκλειο είναι η πόλη που έζησα ένα μεγάλο κομμάτι από τα παιδικά μου χρόνια. Το αγαπώ, γιατί εδώ έκανα τις πρώτες μου βόλτες σαν παιδί, εδώ έβγαλα το Δημοτικό σχολείο, στο Λύκειο «ο Κοραής» (σήμερα έχει γίνει καφετέρια), εδώ απέκτησα τους πρώτους μου φίλους και έχω τις πιο ζωντανές αναμνήσεις.
Το Ηράκλειο είναι μια πόλη ζωντανή, με κίνηση χειμώνα καλοκαίρι και όλοι θα περάσουν από εδώ αργά ή γρήγορα για δουλειές, ψώνια ή διασκέδαση. Η πόλη κατά γενική ομολογία βελτιώνεται τα τελευταία χρόνια με μια σειρά από μεγάλα έργα, κυρίως νέους δρόμους που διευκολύνουν την κίνηση. Η πεζοδρόμηση της 25ης Αυγούστου και άλλων μικρότερων δρόμων στο κέντρο της πόλης έχει ήδη ολοκληρωθεί, γίνονται φιλότιμες προσπάθειες για τη συντήρηση και ανάδειξη των ενετικών τειχών και την αποκατάσταση των ζημιών στο ενετικό φρούριο του Κούλε. Σήμερα είναι φανερό ότι το Ηράκλειο παραμένει το κέντρο της εμπορικής και οικονομικής ζωής στην Κρήτη, που ταυτόχρονα διαθέτει τα μεγαλύτερα και καλύτερα εξοπλισμένα νοσοκομεία στο νησί, Πανεπιστήμιο που αναγνωρίζεται διεθνώς για το ερευνητικό έργο του, και το μεγαλύτερο λιμάνι και αεροδρόμιο.
Όσοι επισκέπτεστε την Κρήτη και δεν έχετε βρεθεί στο Ηράκλειο, αξίζει να το επισκεφτείτε. Η πόλη διαθέτει το μεγαλύτερο μουσείο για το Μινωικό πολιτισμό, ένα θαυμάσιο ιστορικό μουσείο, περιβάλλεται από εντυπωσιακά ενετικά τείχη και στους δρόμους του θα θαυμάσετε μνημεία που μιλούν για τη μακραίωνη ιστορία του. Αν θέλετε να δείτε πώς ζουν και διασκεδάζουν οι άνθρωποι του Ηρακλείου, περπατήστε στα Λιοντάρια, την Πλατεία Ελευθερίας, την αγορά στην οδό 1866, τη λεωφόρο Δικαιοσύνης, τους πεζόδρομους της Κοραή και της Μιλάτου με τις καφετέριες. Είναι το κέντρο της πόλης, εδώ που χτυπά η καρδιά της πόλης και πάντα θα βλέπετε κόσμο όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας. Αν βρεθείτε από Ιούλιο έως Αύγουστο στο Ηράκλειο, ρωτήστε για το πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου. Καθημερινά σχεδόν υπάρχει κάποια διαφορετική παράσταση ή συναυλία από Κρητικούς, Έλληνες, αλλά και ξένους καλλιτέχνες.

4 σχόλια:

Rena anemos είπε...

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΞΕΝΑΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ !!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ωραία και πλήρης η παρουσίαση όμως παρατηρώ ότι έχετε πάρει φωτογραφίες από συγκεκριμένο site χωρίς να αναφέρετε την πηγή τους. Για λόγους δεοντολογίας ίσως πρέπει να την προσθέσετε.

Photini είπε...

Μπράβο σας

Ανώνυμος είπε...

Από τα καλύτερα άρθρα για το Ηράκλειο, μπράβο σας!