2 Νοε 2012

Θάσος - πλούσια, ωραία και αρχαία (Β' Μέρος)

ΣΚΑΛΑ ΠΟΤΑΜΙΑΣ
Όπου υπάρχει το τοπωνύμιο «Σκάλα», να ξέρετε ότι είναι το επίνειο του ομώνυμου χωριού, που συνήθως βρίσκεται ψηλά στο βουνό. Στις Σκάλες οι ψαράδες έδεναν τις βάρκες τους και άραζαν τα καΐκια με τα εφόδια. Όλες αυτές οι Σκάλες ήταν ακατοίκητες για πολλά χρόνια, γιατί ο κόσμος παλιά, από το φόβο των πειρατών, προτιμούσε τα σίγουρα για την εποχή εκείνη ορεινά χωριά. Αυτό γινόταν τότε που η μάστιγα της πειρατείας ταλάνιζε τις παραθαλάσσιες περιοχές κι ο κόσμος έβρισκε ασφάλεια στα βουνά. Στα ορεινά χωριά μπορείτε να θαυμάσετε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με την οποία έχουν χτιστεί πολλά σπίτια ή να ξεκουραστείτε κάτω από έναν τεράστιο πλάτανο, αγναντεύοντας όλον τον κόλπο της Καβάλας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα τα ορεινά χωριά σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκαν και οι Σκάλες συγκέντρωσαν όλη τη δραστηριότητα.
Η Σκάλας Ποταμιάς απέχει 2-3 χλμ. από το ομώνυμο χωριό και αποτελεί το λιμάνι του. Πλαισιωμένη με πανέμορφες παραλίες και καταπράσινα νερά αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών κάθε καλοκαίρι. Ο κόλπος της Σκάλας, γνωστός και ως Χρυσή Ακτή, είναι από τους πιο όμορφους του νησιού συνδυάζοντας πεντακάθαρη θάλασσα και πυκνή βλάστηση. Το καλοκαίρι οι περισσότεροι κάτοικοι της Ποταμιάς μεταφέρονται στη Σκάλα αλλά τον χειμώνα το σκηνικό αλλάζει και η περιοχή μένει σχεδόν έρημη με γύρω στους 60-100 μόνιμους κατοίκους να μένουν ως οι μόνοι φρουροί της περιοχής. Στο λιμανάκι της περιοχής δεσπόζει το επιβλητικό κτίριο του Ταρσανά, χτισμένο τον 19 αιώνα από μοναχούς του Αγίου Όρους. Η τοποθεσία του είναι ιδανική για καλοκαιρινούς βραδινούς περιπάτους γύρω από το λιμάνι και τη μικρή πλατεία του χωριού. Έχει θαυμάσια τουριστική υποδομή με οργανωμένη παραλία και πολλές ψαροταβέρνες δίπλα στο κύμα.
ΠΟΤΑΜΙΑ
Είναι ένα από τα πιο γνωστά χωριά της Θάσου. Παραδοσιακός τόπος παραθερισμού από παλιά, προσφέρει ένα πανέμορφο καταπράσινο τοπίο με έντονη βλάστηση και υπέροχη θέα. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Υψάριου. Οι οπαδοί της ορειβασίας μπορούν να βρουν εδώ ένα ιδανικό μονοπάτι πνιγμένο στο πράσινο, που οδηγεί στο βουνό και στην κατάκτηση της ψηλότερης κορφής του. Το χωριό πήρε το όνομά του από τα πολλά νερά και τα ποταμάκια που το διασχίζουν. Τα πιο πολλά σπίτια του χωριού είναι πέτρινα με ξύλινες σκεπές, ενώ δεσπόζουν οι δύο εκκλησίες, κυρίως αυτή των Άγιων Ανάργυρων που, λόγω της υπέροχης θέσης της στους πρόποδες του βουνού, προσφέρει ηρεμία με τους ήχους από τα ρυάκια και το κελάηδισμα των πουλιών. Τον χειμώνα λόγω του υψηλού υψόμετρου το τοπίο αλλάζει και από καταπράσινο γίνεται ολόλευκο από το πυκνό χιόνι που καλύπτει τις βουνοκορφές και αρκετές φορές και τον ίδιο τον οικισμό. Η Ποταμιά είναι η πατρίδα του διάσημου γλύπτη Πολύγνωτου Βαγή και μπορείτε να θαυμάσετε τα έργα του στο ομώνυμο μουσείο που έχει ανεγερθεί προς τιμήν του.
ΧΡΥΣΗ ΑΚΤΗ
Βρίσκεται στη Σκάλα Ποταμιάς και πρόκειται για μια οργανωμένη μεγάλη παραλία με χρυσή απαλή αμμουδιά και καθαρά νερά. Εδώ θα βρείτε ταβέρνες, εστιατόρια, καφέ, ζαχαροπλαστεία, λαϊκές αγορές και beach bar. Η συγκοινωνία από και προς τη Χρυσή Ακτή είναι πολύ συχνή το καλοκαίρι. Η παραλία αυτή μαζί με τη Χρυσή Αμμουδιά, με την οποία είναι πλέον ενωμένη, με μήκος πάνω από 3,5 χλμ., αποτελούν και τις πιο οργανωμένες παραλίες του νησιού. Η παραλιακή διαδρομή συνεχίζει με τα όμορφα μικρά χωριά Παλαιοχώρι και Κοίνυρα.
ΚΟΙΝΥΡΑ
Τα Κοίνυρα (Αίνυρα κατά τον Ηρόδοτο) είναι ένας ήσυχος παραθαλάσσιος οικισμός από τους πιο ωραίους της ανατολικής Θάσου. Το όνομά του είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια. Η ευρύτερη περιοχή, είναι γεμάτη αρχαία αντικείμενα της αρχαϊκής και ρωμαϊκής περιόδου. Με πολύ πυκνή βλάστηση, λόγω των πολλών πηγών που υπάρχουν στις γύρω πλαγιές, δίκαια θεωρείται ένας από τους πιο ευλογημένους τόπους του νησιού. Παλαιότερα, οι μόνιμοι κάτοικοι ήταν λίγοι, κυρίως ψαράδες ή κτηνοτρόφοι, την εποχή όμως της ελαιοσυλλογής, στο μαξούλι (όπως λέγεται στη ντοπιολαλιά), η περιοχή έσφυζε από κόσμο. Ακόμη και σήμερα το χωριό έχει σχετικά λίγους κατοίκους, αλλά η περιοχή έχει αλματώδη τουριστική ανάπτυξη, αφού διαθέτει πανέμορφες παραλίες με κρυστάλλινα νερά.
Στα Κοίνυρα ανήκει και το μικρό ιδιωτικό νησί των Κοινύρων, το Κοινυριώτικο, που είναι ακατοίκητο και καλύπτεται σχεδόν σε όλη την έκτασή του, από πεύκα, αγριελιές και χαμηλή γενικότερα βλάστηση. Οι παραλίες του είναι βραχώδεις και απότομες ενώ τα νερά του, λένε οι ψαράδες, είναι ο πιο πλούσιος ψαρότοπος σ’ ολόκληρο το νησί. Σώζεται ακόμη και σήμερα το σπίτι του ανθρώπου στον οποίο ανήκει το νησί. Η επικοινωνία των επισκεπτών του νησιού, που οι πιο πολλοί είναι ψαράδες, γίνεται όπως παλιά με βάρκες. Στη γύρω θαλάσσια περιοχή μέχρι και πρόσφατα, υπήρχαν δελφίνια. Στο χωριό θα βρείτε ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβέρνες. Τα Κοίνυρα φημίζονται γενικά για την ηρεμία, τη γαλήνη και τα υπέροχα τοπία που προσφέρουν, αλλά και για την παραλία Παράδεισος. Από εδώ ο Λιμένας απέχει μόλις 20 χιλιόμετρα.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Βρίσκεται στο δρόμο από τα Κοίνυρα προς την Αλυκή. Έχοντας αποσπάσει διεθνείς περιβαλλοντικές διακρίσεις και με το κατάφυτο νησάκι μπροστά της, δικαιώνει το όνομά της. Η πρόσβαση στην παραλία, που είναι μια από τις πιο ωραίες του νησιού και συγχρόνως από τις πιο διάσημες της Ελλάδας, γίνεται από ένα στενό δρόμο που περνάει μέσα από ένα δασάκι. Το μήκος της δεν είναι πολύ μεγάλο, αλλά η εξαιρετικά ρηχή και ιδιαίτερα κρύα θάλασσα, πολύ ευχάριστη για το καλοκαίρι, και το γεγονός ότι έχει κύμα, παραπέμπουν σε εξωτικά νησιά. Τα κρυστάλλινα ρηχά νερά της και η ψιλή απαλή αμμουδιά θα σας γοητέψουν. Τα χρώμα της θάλασσας είναι ανοικτό πράσινο και κάποια σημεία της παραλίας έχουν βράχια. Η παραλία προστατεύεται από τη νησίδα Κοίνυρα και ολόγυρα εκτείνεται ένα πυκνό δάσος. Το πιο ήσυχο μέρος αυτής της δημοφιλούς παραλίας είναι το μεσαίο, όπου δεν έχουν πρόσβαση τα οχήματα και δεν φαίνεται από το δρόμο, γι’ αυτό και οι γυμνιστές το προτιμούν. Η παραλία είναι πλήρως εξοπλισμένη, διαθέτει beach volley, καφέ και φαγητό. Ο Παράδεισος είναι μια παραλία φιλόξενη για όλο τον κόσμο.
ΑΪ ΓΙΑΝΝΗΣ (ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ)
Είναι μια κατάφυτη, αλλά και δυσπρόσιτη αμμουδιά. Ιδανική για όσους επιζητούν στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας, αλλά και για τους οπαδούς του υποβρύχιου ψαρέματος. Η διαδρομή ως την παραλία είναι λίγο δύσκολη, αλλά δυνατή ακόμα και με αυτοκίνητο. Διαθέτει ένα κόλπο με καταπράσινα νερά και πλούσιο βυθό που ενδείκνυται για βουτιές με μάσκα. Εδώ και 2-3 χρόνια υπάρχει καντίνα που προσφέρει και ξαπλώστρες-ομπρέλες.
ΑΛΥΚΗ
Στο νότιο άκρο της Θάσου βρίσκεται η χερσόνησος της Αλυκής. Στις δυο πλευρές αυτού του ισθμού σχηματίζονται δυο φυσικοί ορμίσκοι με καταγάλανα νερά. Στην Αλυκή, που οι κάτοικοι ονομάζουν «πισίνα του νησιού», αξίζει να παρατηρήσετε το βυθό όπου διακρίνεται ένα βυθισμένο λατομείο με λαξευτές πέτρες, από την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το όνομά της το πήρε από το άλς (θάλασσα), ενώ κατ’ άλλους από το αλκή (σωματική δύναμη, ευρωστία).
Όλη η χερσόνησος αποτελείται από συμπαγές πέτρωμα λευκού μαρμάρου και ήταν ανοιχτό λατομείο στη αρχαιότητα. Εκεί έκοβαν το μάρμαρο και το φόρτωναν στα πλοία από τον 6ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ. Σήμερα τεράστιοι όγκοι μαρμάρων είναι ακόμη ορατοί στο βυθό της θάλασσας. Με τη συνεχή λατόμηση απολαξεύτηκε ένα μεγάλο μέρος της χερσονήσου, σχεδόν μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας. Όταν η στάθμη του νερού κατεβαίνει, μένει το αλάτι στα βαθουλώματα που έγιναν από τη λάξευση των μαρμάρινων όγκων. Οι φυσικές αυτές αλυκές έδωσαν το όνομα Αλυκή, τοπωνύμιο βεβαιωμένο από την υστεροβυζαντινή εποχή.
Απομεινάρια ενός αρχαίου οικισμού στη χερσόνησο, εντοπίζονται ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ. σ’ ένα λατρευτικό σπήλαιο στον ανατολικό όρμο. Εδώ ιδρύθηκε το αρχαίο ιερό, που τα ερείπιά του αντικρίζει κανείς στην ακρογιαλιά του ανατολικού όρμου. Ευδιάκριτα είναι τα υπολείμματα σπουδαίας παλαιοχριστιανικής βασιλικής που υπήρχε εδώ από τον 5ο μέχρι τον 7ο αιώνα μ.Χ.
Το ιερό των Διοσκούρων στην Αλυκή
Στους νεότερους χρόνους αναπτύχθηκε μικρός οικισμός όπου έμεναν προσωρινά οι κάτοικοι του Θεολόγου κατά τη συγκομιδή του καρπού της ελιάς. Όλη η χερσόνησος έχει χαρακτηρισθεί αρχαιολογικός χώρος και προστατεύεται. Είναι μία πολυσύχναστη, οργανωμένη, βαθιά γαλαζοπράσινη παραλία. Η πίσω πλευρά της είναι λιγότερο πολυσύχναστη, αλλά εξίσου όμορφη.
ΘΗΜΩΝΙΑ
Παραλία σ’ έναν καταπράσινο κολπίσκο με κρυστάλλινα νερά, που βρίσκεται 1,5 χλμ. μετά την Αλυκή. Πρόκειται για μια ήσυχη παραλία που προσφέρεται για ψάρεμα.
Εδώ βρίσκεται ένα επιβλητικό μνημείο: ένας κυκλικός πύργος με διάμετρο 15 μ., που η ακριβής λειτουργία του δεν είναι ακόμη γνωστή. Είναι ο πιο μεγάλος πύργος του νησιού, βρίσκεται στην κορυφή ενός ασβεστολιθικού λόφου και δεσπόζει στη γύρω εύφορη πεδιάδα. Δεν έχει γίνει μέχρι τώρα ανασκαφική έρευνα στον πύργο, αλλά ο εντυπωσιακός αριθμός αρχιτεκτονικών μελών στη γύρω περιοχή, μαρτυρεί τόσο το μεγάλο αρχικό του ύψος όσο και την ελκυστική δυνατότητα αναστήλωσης κι αξιοποίησής του. Διακρίνουμε σήμερα την είσοδο, εφοδιασμένη με εκφορικό ανακουφιστικό τρίγωνο, αλλά και λείψανα από άλλα κτίσματα στην περιφέρειά του, ένδειξη ότι πρέπει να είναι «εγγεγραμμένος» σε ευρύτερο ορθογώνιο κτιριακό συγκρότημα, ίσως μια αγροικία μικρής σχετικά έκτασης. Μπορεί να χρονολογείται στα όψιμα αρχαϊκά και πρώιμα κλασικά χρόνια. Στη Θάσο, ελάχιστες είναι οι ανασκαμμένες αγροικίες και μερικές, όπως αυτή στη Μαρμαρόμαντρα, δίπλα στην αρχαία πόλη, δε φαίνεται να ανήκουν στον τύπο της αγροικίας με πύργο. Τέτοιες γνωρίζουμε από πολλές περιοχές της Αττικής και των Κυκλάδων. Συνύπαρξη αγροικιών με πύργο κι άλλων χωρίς (κάτι που μάλλον σχετίζεται με τη λειτουργία της) βλέπουμε και αλλού, όπως, για παράδειγμα, στη Μαύρη Θάλασσα.

ΜΟΝΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, ανάμεσα σε Αστρίδα και Αλυκή, 12 χλμ. πριν τον Ποτό, συναντάμε το μετόχι του Αγίου Όρους, το γυναικείο μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Χτισμένο πάνω σ’ έναν απότομο βράχο αγναντεύει τον Άθω.
Δίπλα στο βράχο βρίσκονται δύο δελεαστικές παραλίες σε κρυφούς ορμίσκους. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία χρονολογείται από το 1080. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Θάσου και ξεχωρίζει για την πανοραμική θέα που προσφέρει λόγω της θέσης του.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΙΒΑΔΙ
ΑΣΤΡΙΔΑ
Στη ΝΑ πλευρά του νησιού, 7 χλμ. από τον Ποτό, βρίσκεται ο μικρός αγροτικός οικισμός της Αστρίδας. Κάποιοι επιμένουν ότι εδώ είναι ο τόπος που περιγράφεται από τον Όμηρο ως νησί των Σειρήνων. Γεγονός πάντως είναι ότι στην Αστρίδα επικρατούν από τις καλύτερες κλιματολογικές συνθήκες, χειμώνα καλοκαίρι, και έχει το πιο εύπεπτο και ελαφρύ νερό, σύμφωνα με τους κατοίκους. Το όνομά του το έδωσαν οι κάτοικοι, κυρίως εποχικοί, που από τον Θεολόγο κατέβαιναν εδώ για να μαζέψουν τις ελιές, από τον ξάστερο ουρανό της την περίοδο της ελαιοκομιδής.
Ομώνυμη παραλία του οικισμού Αστρίς, βρίσκεται σ’ έναν κόλπο με γαλήνια νερά και προσφέρεται για κολύμπι και ψάρεμα. Απέναντι από την Αστρίδα βρίσκεται το «Αστριώτικο» ή «Παναγία», μικρό ακατοίκητο νησάκι και στο βάθος προβάλλει το επιβλητικό περίγραμμα του Άθω. Η Αστρίδα κρατάει το παραδοσιακό της προφίλ, χωρίς να σημαίνει ότι δεν αναπτύσσει τις υποδομές της για τη σωστή εξυπηρέτηση των επισκεπτών της.
Προχωρώντας συνειδητοποιείτε ότι στα δεξιά σας έχετε πεύκα κι ελιές και αριστερά παραλίες με μοναδικό φυσικό κάλλος, οργανωμένες και μη, για όλα τα γούστα: Αϊ Βασίλης, Μπαμπούρι, Αμδέλα, Σαλονικιός, Καλάμι, αλλά και μια τεράστια βραχώδη, κάτασπρη έκταση, με μια φυσική πισίνα στη μέση, την Γκιόλα (μοναδική στον κόσμο). Ο δρόμος συνεχίζει νότια διατρέχοντας για άλλους το πιο άγονο και για άλλους το πιο εντυπωσιακό σημείο του νησιού.
ΡΩΣΟΓΚΡΕΜΟΣ
Μετά την Αστρίδα ξεχωρίζει η μικρότερη, μα πανέμορφη ακτή Ρωσογκρεμός, που διαθέτει φυσική σκιά.
Θέα προς τον μικρό και τον μεγάλο Ρωσογκρεμό
ΠΟΤΟΣ
Είναι ένα από τα πιο κοσμικά μέρη και δημοφιλής περιοχή, που την προτιμούν κυρίως οι νέοι. Απέχει 35 χλμ. από το Λιμένα, ενώ από τα Λιμενάρια μόλις 3 χλμ. Είναι παλιός οικισμός ψαράδων, και λιμάνι της ιστορικής πρωτεύουσας του νησιού Θεολόγος. Τα καλοκαιρινά του ηλιοβασιλέματα, με τον ήλιο να χάνεται πίσω από την οροσειρά του όρους Άθως, είναι μοναδικά. Πολύ κοντά βρίσκεται το τουριστικό θέρετρο Πευκάρι.
ΠΕΥΚΑΡΙ
Η παραλία αυτή βρίσκεται σε απόσταση 1 χλμ. μετά τον Ποτό και 2 χλμ. πριν από τα Λιμενάρια. Πήρε το όνομά της από το πευκοδάσος που υπάρχει στη περιοχή. Η μεγάλη σε μήκος παραλία της (απ’ τις πιο δημοφιλείς στο νησί) έχει μικρά λευκά βότσαλα κι άμμο κι είναι γνωστή για τα βαθιά, πεντακάθαρα κρύα νερά της και για το κέντρο θαλασσίων σπορ που διαθέτει. Είναι πολυσύχναστη με καλή οργάνωση. Στη γύρω περιοχή υπάρχουν κάμπινγκ, ξενοδοχεία κι ενοικιαζόμενα δωμάτια δίπλα στη θάλασσα, γραγικές ταβέρνες και καφετέριες. Η παραλία είναι βραβευμένη με Γαλάζια Σημαία της E.E. Σε απόσταση 150 μ., υπάρχει δεύτερη παραλία (βότσαλο), όπου μπορείτε να απολαύσετε μοναδικές εμπειρίες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς.
ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Από τον Ποτό ξεκινάει κι ο ασφάλτινος δρόμος που οδηγεί στον Θεολόγο (8 χλμ.), στο εσωτερικό του νησιού, ένα από τα πιο αξιόλογα παραδοσιακά χωριά με λαϊκή αρχιτεκτονική (έχει μερικά από τα ομορφότερα σπίτια της Μακεδονίας) και φυσικό πλούτο. Αξίζει να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο, που είναι στον κεντρικό δρόμο και στεγάζεται σε παραδοσιακό διώροφο κτίριο. Το χωριό κατοικείται από την αρχαιότητα κι ήταν πρωτεύουσα του νησιού επί Βυζαντίου και Τουρκοκρατίας. Εδώ ο Φιλικός Χατζηγιώργης σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης του ’21. Αλλά η Θάσος, που επί Τουρκοκρατίας ήταν κάτω από την εποπτεία Αιγύπτιων αρχόντων, περιήλθε στη διοίκηση του ελληνικού κράτους μόλις το 1912. Γύρω από τον Ποτό υπάρχουν όμορφες παραλίες με κρυστάλλινα νερά. Οι πιο δημοφιλείς από αυτές είναι η παραλία του Αγίου Αντωνίου και η Ψιλή Άμμος.
ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Συνεχίζοντας την πορεία προς νότο, αμέσως μετά τον Ποτό θα συναντήσετε το οργανωμένο αμμουδερό ακρογιάλι του Αγίου Αντωνίου. Τα ρηχά, πεντακάθαρα νερά και οι άφθονες επιλογές για διαμονή και φαγητό καθιστούν την περιοχή ιδιαίτερα δημοφιλή. Αμέσως μετά ακολουθεί η εξαιρετικά δημοφιλής παραλία Ψιλή Άμμος, μια από τις καλύτερες του νησιού.
ΨΙΛΗ ΑΜΜΟΣ
Βρίσκεται στην αρχή των ορίων του οικισμού της Αστρίδας, σε απόσταση μόλις 4 χλμ. περίπου ανατολικά από τον Ποτό. Μικρός κολπίσκος με γαλαζοπράσινα νερά και πάνω του ένα λοφάκι με ελαιόδεντρα που συμπληρώνουν το τοπίο. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι απ’ τις καλύτερες παραλίες του νησιού με άσπρη, ψιλή άμμο, ενώ τα νερά της είναι ρηχά και πεντακάθαρα. Πλήρως οργανωμένη, θεωρείται από τις πιο κοσμοπολίτικες του νησιού και αποτελεί πόλο έλξης για νεαρούς επισκέπτες κυρίως, λόγω των parties που διοργανώνονται εκεί. Τα οργανωμένα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια για κάθε απαίτηση, τα καφέ-bar δίπλα στη θάλασσα, οι ταβέρνες με τα θαλασσινά και τα μαγαζιά με τα τουριστικά είδη έχουν μετατρέψει τον Ποτό σε πόλο έλξης πολλών επισκεπτών κάθε χρόνο. Απολαύστε μοναδικές εμπειρίες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς στην πανέμορφη παραλία μας. Καταλήγουμε στα Λιμενάρια, περνώντας πρώτα από τα Μεταλλεία.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ
Βρίσκεται κοντά στα Λιμενάρια και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω του περιβάλλοντα χώρου της. Μια μοναδική παραλία όπου η βαυαρική βιομηχανική αρχιτεκτονική του περασμένου αιώνα ξεφυτρώνει γοητευτική μέσα από το πευκόδασος για να καταλήξει, μαζί με αυτό στα κύματα της νότιας Θάσου. Ένα παλιό εργοστάσιο επεξεργασίας σιδήρου, παλιά καμίνια, υπαίθρια έκθεση έργων τέχνης καθώς και ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για μια παραλία με σκουρόχρωμη αμμουδιά και βότσαλα και βαθιά πεντακάθαρα νερά. Προσεγγίζεται είτε από μονοπάτι από το λιμάνι είτε από σύντομο χωμάτινο δρόμο και βρίσκεται κάτω από τα εντυπωσιακά εγκαταλειμμένα κτίρια που στέγαζαν τα γραφεία των παλιών Μεταλλείων.
ΛΙΜΕΝΑΡΙΑ
Τα Λιμενάρια είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Θάσου, στο νότιο τμήμα του νησιού. Γνώρισαν μεγάλη ακμή από τα πλούσια μεταλλεία, που υπήρχαν άλλοτε στη περιοχή, ενώ σήμερα παρουσιάζουν μεγάλη οικονομική ανάπτυξη με έντονη τουριστική κίνηση. Αποτελεί τη μεγαλύτερη κωμόπολη της Θάσου κι αναπτύχθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα. Η περιοχή έγινε εμπορικά γνωστή από τα μεταλλεία που λειτουργούσαν εκεί από το 1903, από τη γερμανική εταιρία Speidel. Άρχισε να αποκτά μεγάλη κίνηση και το λιμάνι, μέσω του οποίου μεταφέρονταν τα ορυκτά σε όλο τον κόσμο. Σαν συνέχεια των Λιμεναρίων αναπτύσσεται κι ο οικισμός Καλύβια (Αγ. Γεώργιος), μαζί με τον οποίο φτάνουν σε σύνολο τον πληθυσμό του Λιμένα, πρωτεύουσας της Θάσου.
Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν εργάτες από το χωριό Κάστρο. Ο αριθμός τους αυξήθηκε με την άφιξη προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Μπορείτε να θαυμάσετε μερικά εντυπωσιακά και όμορφα σπίτια που έχτισαν Τούρκοι στις αρχές του 1900, όπως και μερικά νεοκλασικά κτίρια.
Το παλιό αρχοντικό της εταιρείας Speidel, το μεγαλόπρεπο «Παλατάκι», δεσπόζει πάνω σ’ ένα βραχώδες ακρωτήρι, στα όρια του λιμανιού των Λιμεναρίων. Είναι κτίσμα διώροφο, ορθογώνιο, με δυο πυργίσκους στις στενές του πλευρές.
Δείγμα εκλεκτικιστικής αρχιτεκτονικής, χαρακτηρίζεται από αυστηρή συμμετρία και επιρροές από κεντροευρωπαϊκά ρεύματα. Χτίστηκε το 1903-4, ως κτίριο διεύθυνσης της Γερμανικής εταιρείας που εκμεταλλευόταν τότε τα μεταλλεία της Θάσου. Η χρήση του σταμάτησε το 1963 με την εγκατάλειψη των βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
Στο μακρύ παραλιακό δρόμο στα Λιμενάρια υπάρχουν πολλές ταβέρνες, καφενεία, μπαρ και καταστήματα που δημιουργούν μια ζωηρή ατμόσφαιρα. Τα Λιμενάρια γνώρισαν αλματώδη τουριστική ανάπτυξη τις δεκαετίες ’80 και ’90. Το κέντρο των Λιμεναρίων αξιοποιήθηκε με κάποιες κυκλοφοριακές επεμβάσεις και πεζοδρομήσεις δημιουργώντας μια περιοχή ιδιαίτερα φιλική στον επισκέπτη. Χαρακτηριστικό του χωριού μπορεί να θεωρηθεί η σπηλιά κάτω από το Παλατάκι.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΙΜΕΝΑΡΙΩΝ
Στην παραλία υπάρχουν μαγαζιά με τουριστικά είδη και παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε παραδοσιακούς λουκουμάδες με μέλι ή παγωτό και να απολαύσετε την θέα του ηλιοβασιλέματος από τον κολπίσκο που βρίσκεται στη παραλία του χωριού. Στις Αποθήκες Μεταλλείων με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Λιμεναρίων γίνονται διάφορα πολιτιστικά δρώμενα, ενώ στις 31 Ιουλίου στα Καλύβια Λιμεναρίων έχουμε τις «φωτιές του Αυγούστου». Το χωριό διαθέτει ταβέρνες στην παραλία, όπου απολαμβάνετε το φαγητό σας με θέα τη θάλασσα, αλλά κι οργανωμένα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΡΥΠΗΤΗΣ
Βρίσκεται 3 χλμ. μετά τα Λιμενάρια, ανάμεσα στη Σκάλα Μαριές και τα Λιμενάρια και είναι μια πολύ όμορφη παραλία με καθαρά νερά και πλούσιο βυθό. Θεωρείται από τις πιο δημοφιλείς του νησιού. Γύρω της υπάρχουν μόνο μερικές καφετέριες και δέντρα, που από κάτω τους σταθμεύουν τα αυτοκίνητα. Είναι οργανωμένη παραλία, σχετικά μεγάλη, με άμμο, βότσαλα και κρυστάλλινα νερά και βρίσκεται κοντά σε μεγάλες τουριστικές μονάδες.
Σε κάποια μέρη, το νερό βαθαίνει ξαφνικά και χρειάζεται προσοχή, ειδικά τα μικρά παιδιά. Σε θυελλώδεις μέρες μπορεί να εμφανιστούν ισχυρά κύματα. Θεωρείται από τα πληρέστερα χωριά της Θάσου, και διαθέτει ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, πολλές ταβέρνες-εστιατόρια, καφέ-μπαρ, λαογραφικό μουσείο κι ένα μικρό ιδιωτικό, το Μουσείο Παπαγεωργίου. Σ' ένα από τα άκρα της Τρυπητής υπάρχει μια μικρή σπηλιά.
ΑΤΣΠΑΣ (ή ΑΣΠΑΣ)
Βρίσκεται στην έξοδο του χωριού και είναι η πιο όμορφη μη οργανωμένη παραλία της Θάσου. Ένας μικρός στενόμακρος κολπίσκος με πεντακάθαρα, ρηχά νερά και ψιλή ζαχαρένια άμμο, ένας μικρός παράδεισος γι’ αυτούς που δεν τους αρέσουν οι οργανωμένες παραλίες. Στρίβουμε αριστερά και φτάνουμε στις Μαριές.
ΣΚΑΛΑ ΜΑΡΙΩΝ
Η Σκάλα αναπτύχθηκε δίπλα στη θάλασσα, στη θέση απ’ όπου γινόταν η φόρτωση των μεταλλευμάτων από τα ορυχεία. Ήσυχο γραφικό ψαροχώρι, χτισμένο δίπλα στο κύμα, με καλές ταβέρνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια με θέα στη θάλασσα, όμορφο ηλιοβασίλεμα, που είναι πόλος έλξης των τουριστών. Οι Μαριές είναι η απάντηση της φυσικής ομορφιάς στον οργανωμένο βιομηχανικό τουρισμό των θεαμάτων και των πληρωμένων υπηρεσιών.
ΜΑΡΙΕΣ
Σε απόσταση 12 χλμ. από τη Σκάλα βρίσκονται οι Μαριές, ένα ορεινό χωριό στην ενδοχώρα της Θάσου, χτισμένο μέσα σε μια ρεματιά ανάμεσα σε δυο βουνοπλαγιές σε αρκετό υψόμετρο. Το χωριό βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού και πήρε την τωρινή του μορφή τον μεσαίωνα. Από τα παλιά χρόνια λειτουργούσαν εκεί ορυχεία σιδήρου, που σήμερα διακρίνονται εγκαταλελειμμένα στη χαράδρα δεξιά του χωριού. Βρίσκεται σ’ έναν ήρεμο και γαλήνιο τοπίο, ιδανικό για όσους θέλουν να απολαύσουν τη φύση και την πεζοπορία. Από εδώ μπορείτε να επισκεφθείτε και την τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε στο κέντρο του νησιού ανάμεσα στα βουνά.
Αξίζει να κάνετε μια βόλτα ως εκεί και να απολαύσετε τον μικρό καταρράκτη που σχηματίζεται. Το χωριό αρχικά ήταν σ’ ένα λόφο απέναντι από το μοναστήρι της Παναγούδας, αλλά ξαναχτίστηκε σε καινούργια τοποθεσία, για να μη το βλέπουν οι πειρατές. Η εκκλησία του χωριού, χτισμένη το 1800, είναι αφιερωμένη στη Σύναξη των Αρχαγγέλων και γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου. Χαρακτηριστικός είναι ο μύθος για το όνομα της περιοχής: Η πρώτη άποψη μάς μιλάει ότι οι πιο πολλές γυναίκες του χωριού ονομάζονταν Μαρία, ενώ η δεύτερη μάς λέει για δύο Μαρίες που ήταν οι μόνες που επιβίωσαν από μια πειρατική επιδρομή, στην οποία όλος ο πληθυσμός του χωριού σφαγιάστηκε. Σήμερα το χωριό είναι πολύ ήσυχο και χωρίς τουριστική ανάπτυξη. Αλλά είναι πολύ γραφικό, ίσως το μοναδικό χωριό όπου μπορείτε να βρείτε γαλήνη και ησυχία αν το επιζητάτε. Συνεχίζοντας, συναντάμε τη Σκάλα Καλλιράχης (και στην ενδοχώρα το ομώνυμο χωριό), ενώ μετά τον οικισμό την παραλία Κλίσμα. Πρώτα όμως περνάμε από τον ορεινό οικισμό Κάστρο.
ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ
Σε μια κορυφή του Υψάριου, σε ύψος 800 μ., βρίσκεται χτισμένος ο μοναδικός μεσαιωνικός οικισμός του νησιού, το Κάστρο. Πήρε το όνομά του από τα ερείπια ενός κάστρου που υπήρχε εκεί. Άκμασε τα χρόνια που η πειρατεία λυμαινόταν το Αιγαίο Πέλαγος, δηλαδή από τον 4ο μ.Χ. αιώνα μέχρι και τα τέλη του 18ου αιώνα. Το τείχος του, που τα ερείπιά του φαίνονται σήμερα, χτίστηκε στα 1434 από τους Γενοβέζους (συγκεκριμένα από τους Γατελούζους), στα χέρια των οποίων έμεινε η Θάσος μέχρι την κατάληψή της από τους Τούρκους, στα 1455. Εγκαταλείφθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν οι κάτοικοι κατέβηκαν να δουλέψουν στα μεταλλεία της εταιρείας Speidel και έχτισαν στη θάλασσα τα Λιμενάρια. Για πολλά χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένο, τα τελευταία χρόνια όμως ολοένα και περισσότερα σπίτια αναπαλαιώνονται από τους ιδιοκτήτες τους (κάποια από τα οποία δυστυχώς χωρίς στοιχειώδη σεβασμό στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική). Τον Ιανουάριο, στη γιορτή του Αγίου Αθανασίου, το Κάστρο βγαίνει από το λήθαργο του όταν κάτοικοι του νησιού το επισκέπτονται για να γιορτάσουν, να φάνε και να τραγουδήσουν.
ΚΛΙΣΜΑ
Στην είσοδο της Σκάλας Καλλιράχης, καθώς ερχόμαστε από τις Μαριές, βρίσκεται ο μικρός οικισμός Κλίσμα, γνωστός για την καταπληκτική παραλία με τα βότσαλα και τις ταβέρνες με τους θαλασσινούς μεζέδες. Βρίσκεται σε μια πολύ όμορφη θέση στις πλαγιές του λόφου, ανάμεσα σε ελαιόδεντρα. Τα σπίτια είναι χτισμένα με την παραδοσιακή θασιώτικη αρχιτεκτονική, ενώ χαρακτηριστικά είναι τα στενά φιδωτά δρομάκια του χωριού, ιδανικά για περπάτημα. Σίγουρα είναι από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά της Θάσου. Το κλίμα είναι ξηρό και γλυκό, χειμώνα καλοκαίρι. Μπορείτε να επισκεφτείτε το Λαογραφικό μουσείο που υπάρχει. Στεγάζεται σ’ ένα πολύ όμορφο διατηρητέο αρχοντικό που χτίστηκε το 1880 και φιλοξενεί πολλούς λαϊκούς θησαυρούς του νησιού.
ΣΚΑΛΑ ΚΑΛΛΙΡΑΧΗΣ
Αποτελεί ίσως το μοναδικό σημείο στο νησί που μπορεί να βρει κανείς ακόμη μικρά σπιτάκια, χτισμένα κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα, όπου οι ψαράδες μάζευαν τις βάρκες τους για προστασία απ’ την κακοκαιρία. Αρχικά, όπως όλες οι Σκάλες στο νησί, ήταν μικρά παραθαλάσσια καλύβια, ενός δωματίου, που χρησίμευαν για να προστατεύουν οι ψαράδες της περιοχής τις βάρκες και τα ψαρικά τους σύνεργα, και μετά ως βραχύβιος τόπος διαμονής στη διάρκεια της ελαιοκομιδής. Αργότερα, και με την αύξηση του τουρισμού, χτίστηκαν σπίτια, που πια αποτελούσαν μόνιμες κατοικίες. Ο οικισμός αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα κατά μήκος του κεντρικού δρόμου που διατρέχει το νησί. Σήμερα, δεν υπάρχει εδώ ιδιαίτερη ξενοδοχειακή υποδομή, πάρχουν όμως αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια, καφέ και ψαροταβέρνες. Τα τελευταία χρόνια, μεγάλωσε ο μώλος για να δένει το ιπτάμενο δελφίνι της γραμμής, που ξεκινάει από την Καβάλα και φτάνει μέχρι τον Ποτό. Επίσης έγινε μικρή μαρίνα για να προστατεύονται από τους αέρηδες οι βάρκες των ψαράδων.
ΚΑΛΛΙΡΑΧΗ
Ένα από τα παλιότερα ορεινά χωριά της Θάσου, που χτίστηκε όταν οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το παλιό χωριό «Κακή Ράχη», τα χρόνια που πια είχε εξαλειφθεί ο κίνδυνος από τους πειρατές. Το χωριό βρίσκεται στις πλαγιές ενός λόφου, ανάμεσα σε ελαιόδεντρα, με θέα τον κόλπο της Καβάλας. Τα σπίτια είναι χτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και είναι χαρακτηριστικά τα στενά, πέτρινα σοκάκια του χωριού, ιδανικά για βόλτες. Μπορείτε να επισκεφθείτε το λαογραφικό μουσείο του χωριού που στεγάζεται σ’ ένα όμορφο αρχοντικό και φιλοξενεί χειροποίητα υφαντά, εργόχειρα και παραδοσιακά εργαλεία. Συνεχίζοντας παραλιακά, περνάμε από τη Σκάλα Σωτήρος, ενώ στρίβοντας δεξιά πάμε στο χωριό Σωτήρας.
ΣΚΑΛΑ ΣΩΤΗΡΟΣ
Σε απόσταση 3 χλμ. από τη Σκάλα Πρίνου, φτάνουμε στη Σκάλα Σωτήρα, χτισμένη κατά μήκος μιας όμορφης και γαλήνιας ακρογιαλιάς. Η Ιστορία λέει ότι εδώ ήταν το ιερό του Ηρακλή. Η Σκάλα Σωτήρα αποτελούσε τον οικισμό των ψαράδων του χωριού και μετά το 1976 άρχισε η ανοικοδόμησή της. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η όμορφη μαρίνα με τους φοίνικες, αλλά και το παλιότερο εργοστάσιο επεξεργασίας του πυρήνα ελιάς στο νησί που υπάρχει στην περιοχή. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά και στην παραλία μπορείτε να βρείτε αρκετές ταβέρνες και καφετέριες. Εδώ σήμερα θα απολαύσετε το μπάνιο σας και γευστικές λιχουδιές. Το χωριό φημίζεται και για το καλύτερο ψωμί που μπορείτε να βρείτε στο νησί. Από εδώ, ένας δρόμος μήκους 3 χλμ. μας φέρνει στο ορεινό χωριό Σωτήρας, σε υψόμετρο 380 μ., στους πρόποδες του όρους Ψαριού.
ΣΩΤΗΡΑΣ
Το χωριό φημίζεται για το ήπιο και ξερό κλίμα του και στο παρελθόν αποτέλεσε πόλο έλξης για τις θεραπευτικές του ιδιότητες λόγω του μεγάλου υψομέτρου, του πυκνού δάσους και του δροσερού νερού των πηγών του. Ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει τα πάμπολλα εκκλησάκια που συναντά στις δυο πλευρές του δρόμου στη διάρκεια της διαδρομής. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παλιά εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που χτίστηκε το 1888. Κάτω από την αυλή του ναού σώζονται ερείπια προϊστορικού οικισμού που ανάγονται στην πρώιμη εποχή του Χαλκού. Το 1888, στην κεντρική του πλατεία του χωριού, κάτω από μια τεράστια, αιωνόβια πλατάνια, έγινε και η μαρμαρόκτιστη βρύση στην πηγή της Πλατανιάς, που χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο. Εδώ βρέθηκαν εγκαταστάσεις λουτρών της Ύστερης ρωμαϊκής εποχής. Ο Σωτήρας διατηρεί ανέπαφα τα παραδοσιακά του σπίτια, επειδή είναι το χωριό με τις μικρότερες επεμβάσεις πράγμα που το κάνει να είναι από τα πιο παραδοσιακά και ελκυστικά χωριά για να επισκεφτεί κανείς.
ΣΚΑΛΑ ΠΡΙΝΟΥ (ΔΑΣΥΛΛΙΟ)
Η περιοχή του Πρίνου περιλαμβάνει το χωριό Πρίνος (Καλύβια), τον νέο οικισμό Πρίνου, τους ορεινούς οικισμούς Μικρό και Μεγάλο Καζαβίτι και τη Σκάλα Πρίνου. Είναι το δεύτερο λιμάνι που συνδέει το νησί με την Καβάλα (ferry-boat, θαλάσσιο δελφίνι) και την Πέραμο. Πρόκειται για έναν οικισμό που αναπτύχθηκε άναρχα και με προσανατολισμό την εξυπηρέτηση των πλοίων και των ταξιδιωτών και υπάρχει υπάρχει αυξημένη κίνηση το καλοκαίρι κυρίως λόγω του λιμανιού. Οι αμμουδερές σμαραγδένιες παραλίες της, όμως, με τα πεντακάθαρα νερά αποτελούν θέλγητρο που τραβά τον ταξιδιώτη. Οι παραλίες της σμίγουν με το καταπράσινο δασάκι και δημιουργούν την εντύπωση ότι τα αρμυρίκια και τα οι πεύκοι αναδύονται μέσα από τη θάλασσα. Η περιοχή, κατάφυτη από ελαιώνες και ανεπτυγμένη τουριστικά, είναι γεμάτη από πολυτελή τουριστικά συγκροτήματα κι ενοικιαζόμενα δωμάτια, κι ένα κάμπινγκ του ΕΟΤ, που τα τελευταία χρόνια δε λειτουργεί, αλλά προβλέπεται να λειτουργήσει ξανά σύντομα. Οικονομικά είναι μία από τις πιο σημαντικές περιοχές της Θάσου, μετά την ανακάλυψη πετρελαίου και την εγκατάσταση πετρελαιοπηγών στη θαλάσσια περιοχή της. Από το πορθμείο, ο δρόμος περνάει από τα καρνάγια και καταλήγει μετά από 1,5 χλμ. στο νέο οικισμό Πρίνου, το γνωστό με το όνομα Δασύλλιο Πρίνου, που διαθέτει μοναδικές φυσικές ομορφιές. Ένα μέρος με πεύκα, αναπτυγμένο τουριστικά με κάμπινγκ, ξενοδοχεία και μαγαζιά. Εδώ βρίσκεται μια οργανωμένη παραλία με beach bar και κάμπινγκ του ΕΟΤ, με μεγάλη αμμουδιά με ρηχά, κρυστάλλινα νερά. Από τη Σκάλα μπορούμε να συνεχίσουμε παραλιακά ή να στρίψουμε δεξιά στην ενδοχώρα για επίσκεψη στο χωριό Πρίνος.
ΠΡΙΝΟΣ
Βρίσκεται στα ορεινά της περιοχής και είναι ο κεντρικός οικισμός. Μεγάλος και πυκνοκατοικημένος αποτελεί εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής, που όμως δεν ακολούθησε σε τουριστική ανάπτυξη το υπόλοιπο νησί. Αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές περιοχές για την οικονομία του νησιού, καθώς εδώ έχουν βρεθεί κοιτάσματα πετρελαίου προς εκμετάλλευση κι έχουν εγκατασταθεί πετρελαιοπηγές. Κάθε Δευτέρα λειτουργεί η μοναδική λαϊκή αγορά του νησιού, όλο το χρόνο. Στην περιοχή υπάρχει και μια μικρή σε έκταση ζώνη, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Βιολογικού Ελαιοτριβείου Θάσου, που παράγει το διάσημο για τις ευεργετικές του ιδιότητες βιολογικό ελαιόλαδο «Καρδιόφιλο», το εργοστάσιο επεξεργασίας αλατοελιάς και ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Θάσου. Στη διασταύρωση του χωριού υπάρχει δρόμος που οδηγεί στο χωριό Καζαβίτι, περίπου 4 χλμ. μακριά.
ΚΑΖΑΒΕΤΙ
Όσοι γνωρίζουν τη Θάσο ξέρουν καλά ότι τα πιο ενδιαφέροντα χωριά της είναι στα ορεινά. Το Καζαβίτι, αναμφίβολα, ανήκει στα πιο όμορφα και ίσως στα πιο γραφικά χωριουδάκια της Θάσου. Εδώ ο σεβασμός στην παράδοση συναντά την καλύτερη εκδοχή του. Είναι χτισμένο στις πλαγιές ενός κατάφυτου λόφου, σε υψόμετρο 350 μ., και χωρίζεται σε δύο βασικούς συνοικισμούς, το Μεγάλο και το Μικρό Καζαβίτι, που απέχουν μεταξύ τους 500 μ. Πέτρινα αρχοντικά με ξύλινους εξώστες και μια πλατεία με πλατάνια, καφενεδάκια και ταβέρνες με τοπικές λιχουδιές δημιουργούν ένα ιδεώδες σκηνικό για όσους αγαπούν τις ορεινές διακοπές. Στις ταβέρνες της μικρής πέτρινης πλατείας, κάτω από την αιωνόβια φυλλωσιά του γεροπλάτανου, θα γευτείτε παραδοσιακά φαγητά. Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει συμπαθητική ξενοδοχειακή υποδομή, που το κάνει ιδανική επιλογή για νησιωτικές διακοπές που συνδυάζουν θάλασσα και βουνό. Στο χωριό υπάρχουν μονοπάτια που καταλήγουν στη θάλασσα μέσα από ελαιόφυτες διαδρομές. Πάντως, αν θέλετε να γνωρίσετε άκοπα την ομορφιά του βουνού, αναζητήστε τον καινούργιο δρόμο που οδηγεί στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, σε υψόμετρο περίπου 1.000 μ. Ο καινούργιος δρόμος ξεκινά λίγο πιο πάνω από τον ξενώνα «La Casa Rossa», αλλά προσοχή στις στροφές. Το δάσος έχει άγρια ομορφιά, καθώς από κάποια στιγμή και μετά εμφανίζονται ρόμπολα και δασική πεύκη, μια βλάστηση που την έχουμε συνδέσει μόνο με την ηπειρωτική Ελλάδα. Το ίδιο το μοναστήρι, που κάηκε στη μεγάλη φωτιά του ’85, δεν παρουσιάζει κάποιο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
ΣΚΑΛΑ ΡΑΧΩΝΙΟΥ
Ανάμεσα στον Λιμένα της Θάσου και το χωριό Πρίνος, στο ΒΔ τμήμα του νησιού, βρίσκεται η Σκάλα Ραχωνίου. Αποτελεί το επίνειο των μεσόγειων χωριών Ραχώνι και Αγ. Γεώργιος (Βουζ) που βρίσκονται σε απόσταση 5 χλμ. προς το εσωτερικό του νησιού. Η Σκάλα Ραχωνίου διαθέτει λιμάνι με όμορφη προκυμαία. Από εδώ αρχίζει η μεγάλη σε μήκος, όμορφη παραλία Ραχωνίου με τη λεπτή άμμο και τα ρηχά νερά. Πρόκειται για μία μη οργανωμένη παραλία, από τις λιγότερο γνωστές του νησιού. Η ησυχία που προσφέρει την καθιστά ιδανική επιλογή για οικογένειες. Εδώ είναι και η διακλάδωση που οδηγεί στα χωριά Ραχώνι και Αγ. Γεώργιος.
ΡΑΧΩΝΙ - ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Πρόκειται για δύο ήσυχα, γραφικά χωριουδάκια, κατάλληλα για όσους επιζητούν την ηρεμία και την ξεκούραση. Το Ραχώνι, όπου βρίσκονται πολλές μοναστικές ιδιοκτησίες της αθωνικής πολιτείας (τα λεγόμενα Βακούφια), έχει παραδοσιακά αρχοντικά, ταβέρνες και καφενεία. Εκεί υπάρχει και η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, χτισμένη το 19ο αιώνα σε θαυμάσια τοποθεσία, ανάμεσα στα πλατάνια, κοντά σε μια ρεματιά με κρυστάλλινα νερά, στην άκρη του χωριού. Το πανηγύρι του ναού, το περίφημο Κουρμπάνι ή Κλουμπάνι, γίνεται στις 15 Αυγούστου, οπότε και προσφέρεται μοσχαράκι στιφάδο. Το χωριό φημίζεται για την παραγωγή λαδιού, καθώς και για το μέλι του, το ανθόμελο και το γλυκό κουταλιού καρυδάκι. Λέγεται μάλιστα ότι οι ελαιώνες του Ραχωνίου, μαζί μ’ αυτούς του Πρίνου, είναι οι αρχαιότεροι στο νησί και πολλά δέντρα είναι παραπάνω από 900 χρονών.
Το σημερινό χωριό Αγ. Γεώργιος, όπως και μέρος του Ραχωνίου, προέρχεται από ομώνυμο χωριό που παλιά ήταν χτισμένο στο βάθος του νησιού, σε τόπο απρόσιτο στις επιδρομές των πειρατών. Αργότερα, όταν πλέον είχε περάσει κάθε κίνδυνος επιδρομών, οι κάτοικοι μετακόμισαν στη σημερινή θέση. Στο παλιό εκείνο χωριό του Αγ. Γεωργίου μεγάλωσε ο Μωχάμετ Αλή, από ελληνική οικογένεια. Εκεί ήταν και η παλιά εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. Μια καινούργια λιθόκτιστη εκκλησία του Αγ. Γεωργίου έχτισαν οι κάτοικοι στη σημερινή του θέση. Συνεχίζοντας παραλιακά, βρίσκετε την παραλία Πλουμή, το Μουσείο Ελιάς και ελαιόλαδου.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΑ
Φτάνοντας στη ΒΔ πλευρά του νησιού, ακολουθούμε τον παραλιακό οδικό άξονα, πλησιάζοντας προς το Λιμένα, απ’ όπου ξεκινήσαμε. Πρώτα θα περάσουμε, όμως, από τα όμορφα ΒΔ παραθαλάσσια θέρετρα του νησιού. Μερικά από αυτά είναι ο Παχύς, πολυσύχναστη παραλία με πεύκα που φτάνουν σχεδόν μέχρι το κύμα, το Νυστέρι, το Παπαλιμάνι, η Γλυφάδα και το Γλυφονέρι.
Στην πόλη του Λιμένα η παραλία Αγίου Βασιλείου, με πλατάνια, ψιλή άμμο και το μικρό εκκλησάκι (χτισμένο δίπλα στη θάλασσα). Είναι μια μεγάλη σε μήκος πολυσύχναστη παραλία, με άμμο και ρηχά νερά, που θεωρείται ασφαλής για παιδιά και άρτια οργανωμένη.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ψηλά βουνά, εκτεταμένα δάση από πλατάνια, πεύκα και καστανιές και αμέτρητες χρυσαφένιες ακρογιαλιές, όπου η βουτιά αποτελεί εμπειρία. Αυτή είναι η Θάσος. Ο επίδοξος επισκέπτης ίσως φοβάται ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με «κρανίου τόπο», αφού η Θάσος είναι απ’ τα νησιά εκείνα που την τελευταία δεκαπενταετία θρηνούν σχεδόν κάθε χρόνο δασικές εκτάσεις. Δίκαια επομένως εκπλήσσεται όταν αντικρίζει τα πευκοδάση που ξεκινούν από όσο ψηλά φτάνει το μάτι μέχρι τις παραλίες. Το νησί, σε πείσμα των κάθε λογής καταπατητών, συνεχίζει να είναι καταπράσινο και εξακολουθεί να τιμά σε πολλά μέρη τα ίχνη των πολιτισμών που τη διαμόρφωσαν. Όσο κι αν επισκεφτούμε το νησί, μένει ανεξερεύνητο. Κάθε φορά ανακαλύπτουμε και μια κρυμμένη, απρόσμενη ομορφιά. Η επίσκεψη στη Θάσο, το ιδιαίτερο νησί της Μακεδονίας, μένει αναμφισβήτητα αξέχαστη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: