Το καλοκαίρι του 1991 ξεκίνησε η κατασκευή δύο νέων γραμμών Μετρό (από την Κοινοπραξία «Ολυμπιακό Μετρό»), για να αποτραπεί η επιπρόσθετη επιβάρυνση του κυκλοφοριακού προβλήματος της Αθήνας και να αποσυμφορηθεί η πόλη. Έτσι δημιουργήθηκαν οι δυο γραμμές Μετρό (2 και 3), γνωστές ως η «κόκκινη» και η «μπλε» γραμμή, αντίστοιχα, που άνοιξαν τις πύλες τους στις 29 Ιανουαρίου 2000. Τη λειτουργία και εκμετάλλευση των 2 αυτών γραμμών έχει αναλάβει η Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας Α.Ε. (Α.Μ.Ε.Λ.), θυγατρική της Αττικό Μετρό Α.Ε. Σήμερα, η γραμμή 2 εξυπηρετεί 14 και η γραμμή 3 εξυπηρετεί 20 σταθμούς. Οι γραμμές του Μετρό συνδέονται με το δίκτυο του προαστιακού σιδηρόδρομου και του τραμ της Αθήνας. Την 1 Ιουλίου 2011, η Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας Α.Ε. (Α.Μ.Ε.Λ.), ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος Αθηνών Πειραιώς (Η.Σ.Α.Π) και η ΤΡΑΜ Α.Ε συνενώθηκαν στην εταιρεία Σταθερές Συγκοινωνίες Α.Ε. (ΣΤΑΣΥ). Θα σας παρουσιάσουμε πρώτα τους σταθμούς της γραμμής 2.
Αγίου Αντωνίου
Ο σταθμός βρίσκεται στο Περιστέρι και το όνομά του προέρχεται από τη γειτονική Εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Εγκαινιάστηκε στις 9 Αυγούστου 2004. Είναι υπόγειος και διαθέτει δυο πλευρικές αποβάθρες. Είναι ο προς βορρά τερματικός σταθμός της γραμμής. Από τον Απρίλιο του 2012 τερματικός σταθμός θα είναι ο σταθμός Ανθούπολη. Ο σταθμός Αγίου Αντωνίου είναι κατασκευασμένος με βάση τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και το ηλιακό φως μπορεί να φτάσει μέχρι το επίπεδο των αποβάθρων του, ενώ χαρακτηρίζεται και από τη φύτευση των πλευρικών του χώρων, πάλι στο πλαίσιο της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.
Σεπολίων
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από τη συνοικία των Σεπολίων, την οποία εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες, αμαξοστάσιο και μηχανοστάσιο. Από την έναρξη της λειτουργίας του υπήρξε τερματικός σταθμός της γραμμής 2, μέχρι την επέκταση της γραμμής μέχρι τον σταθμό Αγίου Αντωνίου στις 9 Αυγούστου 2004. Το αμαξοστάσιο/μηχανοστάσιο Σεπολίων του Μετρό της Αθήνας είναι το μοναδικό αμαξοστάσιο στη γραμμή 2. Συνδέεται με τη γραμμή μέσω δύο διακλαδώσεων που οδηγούν σε δύο σήραγγες μονής γραμμής, οι οποίες ενώνονται πλησιάζοντας το επίγειο αμαξοστάσιο.
Αττικής
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την παρακείμενη Πλατεία Αττικής, που με τη σειρά της οφείλει την ονομασία της σε παλαιότερο σιδηροδρομικό σταθμό των Σιδηροδρόμων Αττικής που βρισκόταν στη θέση του σημερινού σταθμού του Μετρό. Ο σταθμός προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ των δύο γραμμών που εξυπηρετεί. Ο σταθμός της γραμμής 1 εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1949 και η σημερινή του μορφή ανάγεται στο 2004. Διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες, αμαξοστάσιο και γραμμές εναπόθεσης αμαξοστοιχιών. Ο σταθμός Αττικής υπήρξε από τα εγκαίνιά του, το 1949, μέχρι την επέκταση του δικτύου προς τα Άνω Πατήσια, στις 12 Φεβρουαρίου 1956, ο προς βορρά τερματικός σταθμός της γραμμής. Ο σταθμός της γραμμής 2 εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000 και είναι υπόγειος. Βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τον σταθμό της γραμμής 1 και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες.
Λαρίσης
Ο σταθμός εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Από τη γραμμή που συνδέει τους σταθμούς Λαρίσης και Αττικής του Μετρό της Αθήνας, μία διακλάδωση οδηγεί σε σήραγγα μονής γραμμής που συνδέει τις γραμμές 1 και 2 του μετρό. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός αναφερόταν με την ονομασία Λάρισα, η οποία υπονοούσε τη γειτνίαση του σταθμού με τον σταθμό Αθήνας του ΟΣΕ (τον σταθμό «Λαρίσης»). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα.
Μεταξουργείου
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την αθηναϊκή συνοικία του Μεταξουργείου, την οποία εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Μεταξουργείου αναφερόταν με την ονομασία «Δηλιγιάννη», που οφειλόταν στο ότι ο σταθμός βρίσκεται κάτω από την οδό Δηλιγιάννη. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα.
Ομονοίας
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την Πλατεία Ομονοίας, κάτω από την οποία βρίσκεται. Ο σταθμός προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ των δύο γραμμών που εξυπηρετεί. Ο σταθμός της γραμμής 1 εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου 1895 και αρχικά βρισκόταν σε διαφορετική θέση από τη σημερινή, σε ανοιχτό όρυγμα δίπλα από το Δημαρχείο Αθηνών, στη συμβολή των οδών Αθηνάς και Λυκούργου. Ο αρχικός σταθμός διέθετε μόνο μία γραμμή και δύο πλευρικές αποβάθρες. Όντας ανεπαρκής και σε μη βολική θέση για την επέκταση του δικτύου του Σιδηροδρόμου Αθηνών-Πειραιώς προς βορρά, αντικαταστάθηκε από τον σημερινό σταθμό της γραμμής 1 του Μετρό, που είναι υπόγειος και βρίσκεται κάτω από την πλατεία Ομονοίας. Ο υπόγειος σταθμός εγκαινιάστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στις 21 Ιουλίου 1930 και η σημερινή του μορφή ανάγεται στο 2004. Διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες και μία κεντρική, αμαξοστάσιο και γραμμή εναπόθεσης αμαξοστοιχιών. Ο σταθμός Ομονοίας υπήρξε από τα εγκαίνιά του, το 1895, μέχρι την επέκταση του δικτύου προς τη Βικτώρια, την 1 Μαρτίου 1948, ο προς βορρά τερματικός σταθμός της γραμμής. Ο σταθμός της γραμμής 2 εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000 και είναι και αυτός υπόγειος. Βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τον σταθμό της γραμμής 1 και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στην περιοχή του σταθμού Ομονοίας, παρ’ ότι οι γραμμές 1 και 2 συναντούνται, δεν υπάρχει κάποια συνδετήρια γραμμή μεταξύ τους. Οι όποιες ανταλλαγές τροχαίου υλικού μεταξύ των δύο αυτών γραμμών λαμβάνουν χώρα μέσω της συνδετήριας γραμμής στο σταθμό Αττικής. Η κατασκευή του υπογείου σταθμού Ομονοίας το 1930 συνοδεύτηκε με ανάπλαση της ομώνυμης πλατείας. Ο ίδιος ο σταθμός δέχτηκε τότε τα επαινετικά σχόλια του Τύπου, αλλά και του ιδίου του Ελευθερίου Βενιζέλου, για την ποιότητα κατασκευής και την πολυτέλειά του.
Πανεπιστημίου
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από το παρακείμενο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Εντός των χώρων του σταθμού εκτίθενται αρχαιολογικά ευρήματα, που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του. Επίσης, σε χώρους του σταθμού εκτίθενται καλλιτεχνικές συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη. Από τη σήραγγα που συνδέει τον σταθμό Πανεπιστημίου με τον σταθμό Συντάγματος, μία διακλάδωση της γραμμής οδηγεί σε σήραγγα μονής γραμμής που συνδέει τις γραμμές 2 και 3 του Μετρό της Αθήνας. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Πανεπιστημίου αναφερόταν με την ονομασία «Ακαδημία», η οποία οφειλόταν στο ότι ο σταθμός βρίσκεται πλησίον του κτιρίου της Ακαδημίας Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Το 2019, θα γίνει σταθμός ανταπόκρισης με τη μελλοντική γραμμή 4.
Συντάγματος
Ο υπόγειος αυτός σταθμός βρίσκεται κάτω από τη λεωφόρο Αμαλίας, μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και πήρε το όνομά του από την Πλατεία Συντάγματος, επί της οποίας βρίσκεται η κεντρική είσοδος και έξοδός του. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000 και η σημερινή του μορφή ανάγεται στο 2004. Είναι εξ ολοκλήρου υπόγειος τετραώροφος σταθμός με σταθερές και κυλιόμενες ηλεκτρικές κλίμακες και προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ των δύο γραμμών που εξυπηρετεί. Ο σταθμός της γραμμής 2, (3ο υπόγειο), διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Υπήρξε από τα εγκαίνιά του μέχρι την επέκταση του δικτύου προς τη Δάφνη, στις 16 Νοεμβρίου 2000, ο προς νότο τερματικός σταθμός της γραμμής. Ο σταθμός της γραμμής 3, (4ο υπόγειο), βρίσκεται ένα επίπεδο κάτω από τον προηγούμενο σταθμό της γραμμής 2 και διαθέτει επίσης δύο πλευρικές αποβάθρες. Υπήρξε από τα εγκαίνιά του μέχρι την επέκταση του δικτύου προς το Μοναστηράκι, στις 22 Απριλίου 2003, ο προς δυσμάς τερματικός σταθμός της γραμμής. Από τις 19 Ιουλίου 2004, ο σταθμός Συντάγματος προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης/ανταπόκρισης αφενός με τη γραμμή τραμ της Αθήνας, μέσω του ομώνυμου αφετηρίου/τερματικού σταθμού του τραμ, που βρίσκεται επίγεια, περίπου πάνω από τον σταθμό, καθώς και με τις αστικές συγκοινωνίες που διέρχονται από την ανατολική και δυτική πλευρά της πλατείας Συντάγματος. Από τη σήραγγα που συνδέει τον σταθμό Συντάγματος με το σταθμό Πανεπιστημίου, μία διακλάδωση της γραμμής 2 οδηγεί σε σήραγγα μονής γραμμής που συνδέει τις γραμμές 2 και 3 του αθηναϊκού μετρό. Η κατάληξη αυτής της συνδετήριας γραμμής βρίσκεται στη σήραγγα της γραμμής 3 που συνδέει τον σταθμό Συντάγματος με το σταθμό Ευαγγελισμού. Ο σταθμός Συντάγματος αποτελεί κεντρικό σταθμό του δικτύου του Μετρό της Αθήνας. Εκεί εδρεύει το Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας του Μετρό, καθώς και διάφορες υπηρεσίες, όπως γραφείο απολεσθέντων αντικειμένων, γραφείο πληροφοριών, γραφείο παραπόνων, πληρωμής προστίμων κ.ά. Ο σταθμός διαθέτει και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, (1ο υπόγειο), που χρησιμοποιείται για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, (εκθέσεις, προβολές, συναυλίες). Κατά την κατασκευή του σταθμού ανευρέθησαν αρχαιολογικά ευρήματα μεγάλης σημασίας, καθώς και ευρήματα από νεώτερες εποχές (βυζαντινής και οθωμανικής περιόδου, καθώς και της περιόδου του νέου ελληνικού κράτους). Δείγματα αυτών των ευρημάτων εκτίθενται μέσα στο σταθμό. Από τα ευρήματα αυτά όμως, περισσότερο εντυπωσιάζει μία ιστορική-γεωλογική τομή που αφέθηκε άθικτη μετά την αποπεράτωση του σταθμού και είναι ορατή στους επισκέπτες του σταθμού χάρη σε υαλοπίνακα που έχει τοποθετηθεί μπροστά της για να την προστατεύει. Στην τομή αυτή διακρίνονται διάφορα κατάλοιπα κτηρίων και εγκαταστάσεων παλαιοτέρων εποχών, αλλά και σημαντικός αριθμός τάφων, ένας από τους οποίους περιέχει και τον σκελετό του εκεί ταφέντος ατόμου. Επίσης, ο σταθμός διαθέτει και μοντέρνα αισθητικά στοιχεία, όπως το λεγόμενο «Ρολόι του Μετρό», δημιουργία του γλύπτη Θόδωρου.
Ακρόπολης
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την Ακρόπολη των Αθηνών, στους πρόποδες της οποίας βρίσκεται και την περιοχή της οποίας εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Εντός των χώρων του σταθμού εκτίθενται αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, καθώς και αντίγραφα έργων τέχνης από την Ακρόπολη. Ιδιαίτερα ξεχωρίζει το αντίγραφο της ζωφόρου του Παρθενώνα που εκτίθεται στις αποβάθρες, καθώς και τα αντίγραφα των γλυπτών των αετωματικών συνθέσεων του Παρθενώνα στις εισόδους του σταθμού. Η τοποθέτηση του αντιγράφου της ζωφόρου σε τόσο εμφανές σημείο στόχευε στην προβολή του ελληνικού αιτήματος για την επιστροφή των Ελγινείων μαρμάρων από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα. Το Νέο Μουσείο Ακρόπολης κατασκευάστηκε στο ίδιο οικόπεδο με το σταθμό και συνδέεται άμεσα με αυτόν. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Ακρόπολης αναφερόταν με την ονομασία «Ολύμπειον», η οποία προερχόταν από τον παρακείμενο αρχαίο ναό του Ολυμπίου Διός, ο οποίος είναι γνωστός ήδη από την αρχαιότητα και με το όνομα «Ολυμπιείον». Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Η χωροθέτηση του σταθμού Ακρόπολης ήταν αρκετά προβληματική, λόγω του αυξημένου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος της περιοχής του (στα όρια των αθηναϊκών συνοικιών της Πλάκας και του Μακρυγιάννη). Στον αρχικό σχεδιασμό της κατασκευής της γραμμής 2 του αθηναϊκού μετρό, ο σταθμός Ακρόπολης προβλεπόταν ως διώροφος, με τις δύο αποβάθρες σε διαφορετικά επίπεδα, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η επιφάνεια των απαιτουμένων εκσκαφών. Η πρόταση αυτή προβλήθηκε λόγω της προβλεπομένης τότε χωροθέτησης του σταθμού ακριβώς στον χώρο μπροστά από την Πύλη του Αδριανού, κάτω από τη λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας. Η διάταξη αυτή εγκαταλείφθηκε χάριν της πιο συμβατικής μονώροφης, όταν ο σταθμός χωροθετήθηκε στον χώρο μπροστά από το κτίριο Βάιλερ, όπου και τελικά κατασκευάστηκε.
Συγγρού-Φιξ
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από τη Λεωφόρο Ανδρέα Συγγρού, κάτω από την οποία βρίσκεται, καθώς και από το επίσης υπερκείμενό του παλαιό εργοστάσιο της ζυθοποιίας Φιξ. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Συγγρού-Φιξ αναφερόταν με την ονομασία «Νέος Κόσμος», η οποία προερχόταν από την παρακείμενη αθηναϊκή συνοικία του Νέου Κόσμου (ο σταθμός που είναι σήμερα γνωστός ως σταθμός Νέου Κόσμου ήταν τότε γνωστός με το όνομα «Ανάλατος» (από την παρακείμενη οδό Μάχης Αναλάτου) και δεν πρέπει να συγχέεται με τον σταθμό Συγγρού-Φιξ). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Από τις 19 Ιουλίου 2004, ο σταθμός Συγγρού-Φιξ προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ του Μετρό και του τραμ της Αθήνας, μέσω της στάσης τραμ Φιξ, η οποία βρίσκεται επιφανειακά και δίπλα από τον σταθμό του μετρό.
Νέου Κόσμου
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την αθηναϊκή συνοικία του Νέου Κόσμου, την οποία εξυπηρετεί. Βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ηλία Ηλιού, Κασομούλη και Ευστρατίου Πίσσα, κάτω από την πλατεία Καραϊσκάκη. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Νέου Κόσμου αναφερόταν με την ονομασία «Ανάλατος», η οποία οφειλόταν στην παλιά ονομασία της περιοχής, καθώς και στην παρακείμενη Πλατεία Μάχης Αναλάτου (ο σταθμός που είναι σήμερα γνωστός ως σταθμός Συγγρού-Φιξ ήταν τότε γνωστός με το όνομα «Νέος Κόσμος» και δεν πρέπει να συγχέεται με τον σημερινό σταθμό Νέου Κόσμου). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Από τις 19 Ιουλίου 2004, ο σταθμός Νέου Κόσμου προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ του Μετρό και του τραμ της Αθήνας, μέσω της ομώνυμης στάσης του τραμ, η οποία βρίσκεται επιφανειακά, περίπου πάνω από τον σταθμό του μετρό.
Αγίου Ιωάννη
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη (Κυνηγού), επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης, με τον οποίο γειτνιάζει. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δυο πλευρικές αποβάθρες. Κατά τη κατασκευή του σταθμού εντοπίστηκαν λείψανα κλασικού κεραμοποιείου, στοιχείο που δηλώνει την ύπαρξη δραστηριοτήτων στην περιοχή, παρότι αυτή θεωρούνταν απομακρυσμένη από το «κλεινόν άστυ».
Δάφνης
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από τον δήμο Δάφνης, τον οποίο εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000 και βρίσκεται κάτω από την πλατεία Καλογήρων. Είναι εξ ολοκλήρου υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Από την έναρξη της λειτουργίας του υπήρξε τερματικός σταθμός της γραμμής 2, μέχρι την επέκταση της γραμμής μέχρι τον σταθμό Αγίου Δημητρίου/Αλέξανδρου Παναγούλη στις 5 Ιουνίου 2004.
Αγίου Δημητρίου/Αλεξάνδρου Παναγούλη
Ο σταθμός αυτός αποτελεί τον τερματικό σταθμό της γραμμής 2. Από τον Απρίλιο του 2012 τερματικός σταθμός θα είναι ο σταθμός Ελληνικό. Πήρε το όνομά του από τον δήμο Αγίου Δημητρίου (αλλιώς Μπραχάμι), τον οποίο εξυπηρετεί, ενώ διαθέτει και δεύτερο όνομα προς τιμήν του βουλευτή Αλέξανδρου Παναγούλη, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο σταθμός, την 1η Μαΐου 1976. Εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουνίου 2004 και βρίσκεται κάτω από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Είναι εξ ολοκλήρου υπόγειος και διαθέτει μια κεντρική αμφίπλευρη αποβάθρα, στα άκρα της οποίας φέρονται εκατέρωθεν τα κλιμακοστάσια και οι ηλεκτροκίνητες κυλιόμενες σκάλες διακίνησης των επιβατών. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του μετρό και κατά την αρχική περίοδο της κατασκευής του, ο σταθμός αναφερόταν με την ονομασία «Ηλιούπολη», η οποία προερχόταν από τον δήμο Ηλιούπολης, την περιοχή του οποίου εξυπηρετεί (ο υπό κατασκευή σταθμός που είναι σήμερα γνωστός ως σταθμός Ηλιούπολης δεν είχε τότε προγραμματιστεί και δεν πρέπει να συγχέεται με τον σταθμό Αγίου Δημητρίου/Αλεξάνδρου Παναγούλη). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Δάφνης-Αγίου Δημητρίου/Αλεξάνδρου Παναγούλη αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο όνομα «Αλέξανδρος Παναγούλης». Λίγο πριν τα εγκαίνια του σταθμού αποφασίστηκε η εκ νέου μετονομασία του στο σημερινό του όνομα, ώστε να αναγράφεται σ’ αυτό και το όνομα του δήμου που εξυπηρετεί.
Αγίου Αντωνίου
Ο σταθμός βρίσκεται στο Περιστέρι και το όνομά του προέρχεται από τη γειτονική Εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Εγκαινιάστηκε στις 9 Αυγούστου 2004. Είναι υπόγειος και διαθέτει δυο πλευρικές αποβάθρες. Είναι ο προς βορρά τερματικός σταθμός της γραμμής. Από τον Απρίλιο του 2012 τερματικός σταθμός θα είναι ο σταθμός Ανθούπολη. Ο σταθμός Αγίου Αντωνίου είναι κατασκευασμένος με βάση τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και το ηλιακό φως μπορεί να φτάσει μέχρι το επίπεδο των αποβάθρων του, ενώ χαρακτηρίζεται και από τη φύτευση των πλευρικών του χώρων, πάλι στο πλαίσιο της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.
Σεπολίων
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από τη συνοικία των Σεπολίων, την οποία εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες, αμαξοστάσιο και μηχανοστάσιο. Από την έναρξη της λειτουργίας του υπήρξε τερματικός σταθμός της γραμμής 2, μέχρι την επέκταση της γραμμής μέχρι τον σταθμό Αγίου Αντωνίου στις 9 Αυγούστου 2004. Το αμαξοστάσιο/μηχανοστάσιο Σεπολίων του Μετρό της Αθήνας είναι το μοναδικό αμαξοστάσιο στη γραμμή 2. Συνδέεται με τη γραμμή μέσω δύο διακλαδώσεων που οδηγούν σε δύο σήραγγες μονής γραμμής, οι οποίες ενώνονται πλησιάζοντας το επίγειο αμαξοστάσιο.
Αττικής
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την παρακείμενη Πλατεία Αττικής, που με τη σειρά της οφείλει την ονομασία της σε παλαιότερο σιδηροδρομικό σταθμό των Σιδηροδρόμων Αττικής που βρισκόταν στη θέση του σημερινού σταθμού του Μετρό. Ο σταθμός προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ των δύο γραμμών που εξυπηρετεί. Ο σταθμός της γραμμής 1 εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1949 και η σημερινή του μορφή ανάγεται στο 2004. Διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες, αμαξοστάσιο και γραμμές εναπόθεσης αμαξοστοιχιών. Ο σταθμός Αττικής υπήρξε από τα εγκαίνιά του, το 1949, μέχρι την επέκταση του δικτύου προς τα Άνω Πατήσια, στις 12 Φεβρουαρίου 1956, ο προς βορρά τερματικός σταθμός της γραμμής. Ο σταθμός της γραμμής 2 εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000 και είναι υπόγειος. Βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τον σταθμό της γραμμής 1 και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες.
Λαρίσης
Ο σταθμός εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Από τη γραμμή που συνδέει τους σταθμούς Λαρίσης και Αττικής του Μετρό της Αθήνας, μία διακλάδωση οδηγεί σε σήραγγα μονής γραμμής που συνδέει τις γραμμές 1 και 2 του μετρό. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός αναφερόταν με την ονομασία Λάρισα, η οποία υπονοούσε τη γειτνίαση του σταθμού με τον σταθμό Αθήνας του ΟΣΕ (τον σταθμό «Λαρίσης»). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα.
Μεταξουργείου
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την αθηναϊκή συνοικία του Μεταξουργείου, την οποία εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Μεταξουργείου αναφερόταν με την ονομασία «Δηλιγιάννη», που οφειλόταν στο ότι ο σταθμός βρίσκεται κάτω από την οδό Δηλιγιάννη. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα.
Ομονοίας
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την Πλατεία Ομονοίας, κάτω από την οποία βρίσκεται. Ο σταθμός προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ των δύο γραμμών που εξυπηρετεί. Ο σταθμός της γραμμής 1 εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου 1895 και αρχικά βρισκόταν σε διαφορετική θέση από τη σημερινή, σε ανοιχτό όρυγμα δίπλα από το Δημαρχείο Αθηνών, στη συμβολή των οδών Αθηνάς και Λυκούργου. Ο αρχικός σταθμός διέθετε μόνο μία γραμμή και δύο πλευρικές αποβάθρες. Όντας ανεπαρκής και σε μη βολική θέση για την επέκταση του δικτύου του Σιδηροδρόμου Αθηνών-Πειραιώς προς βορρά, αντικαταστάθηκε από τον σημερινό σταθμό της γραμμής 1 του Μετρό, που είναι υπόγειος και βρίσκεται κάτω από την πλατεία Ομονοίας. Ο υπόγειος σταθμός εγκαινιάστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στις 21 Ιουλίου 1930 και η σημερινή του μορφή ανάγεται στο 2004. Διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες και μία κεντρική, αμαξοστάσιο και γραμμή εναπόθεσης αμαξοστοιχιών. Ο σταθμός Ομονοίας υπήρξε από τα εγκαίνιά του, το 1895, μέχρι την επέκταση του δικτύου προς τη Βικτώρια, την 1 Μαρτίου 1948, ο προς βορρά τερματικός σταθμός της γραμμής. Ο σταθμός της γραμμής 2 εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000 και είναι και αυτός υπόγειος. Βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τον σταθμό της γραμμής 1 και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στην περιοχή του σταθμού Ομονοίας, παρ’ ότι οι γραμμές 1 και 2 συναντούνται, δεν υπάρχει κάποια συνδετήρια γραμμή μεταξύ τους. Οι όποιες ανταλλαγές τροχαίου υλικού μεταξύ των δύο αυτών γραμμών λαμβάνουν χώρα μέσω της συνδετήριας γραμμής στο σταθμό Αττικής. Η κατασκευή του υπογείου σταθμού Ομονοίας το 1930 συνοδεύτηκε με ανάπλαση της ομώνυμης πλατείας. Ο ίδιος ο σταθμός δέχτηκε τότε τα επαινετικά σχόλια του Τύπου, αλλά και του ιδίου του Ελευθερίου Βενιζέλου, για την ποιότητα κατασκευής και την πολυτέλειά του.
Πανεπιστημίου
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από το παρακείμενο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Εντός των χώρων του σταθμού εκτίθενται αρχαιολογικά ευρήματα, που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του. Επίσης, σε χώρους του σταθμού εκτίθενται καλλιτεχνικές συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη. Από τη σήραγγα που συνδέει τον σταθμό Πανεπιστημίου με τον σταθμό Συντάγματος, μία διακλάδωση της γραμμής οδηγεί σε σήραγγα μονής γραμμής που συνδέει τις γραμμές 2 και 3 του Μετρό της Αθήνας. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Πανεπιστημίου αναφερόταν με την ονομασία «Ακαδημία», η οποία οφειλόταν στο ότι ο σταθμός βρίσκεται πλησίον του κτιρίου της Ακαδημίας Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Το 2019, θα γίνει σταθμός ανταπόκρισης με τη μελλοντική γραμμή 4.
Συντάγματος
Ο υπόγειος αυτός σταθμός βρίσκεται κάτω από τη λεωφόρο Αμαλίας, μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και πήρε το όνομά του από την Πλατεία Συντάγματος, επί της οποίας βρίσκεται η κεντρική είσοδος και έξοδός του. Εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 2000 και η σημερινή του μορφή ανάγεται στο 2004. Είναι εξ ολοκλήρου υπόγειος τετραώροφος σταθμός με σταθερές και κυλιόμενες ηλεκτρικές κλίμακες και προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ των δύο γραμμών που εξυπηρετεί. Ο σταθμός της γραμμής 2, (3ο υπόγειο), διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Υπήρξε από τα εγκαίνιά του μέχρι την επέκταση του δικτύου προς τη Δάφνη, στις 16 Νοεμβρίου 2000, ο προς νότο τερματικός σταθμός της γραμμής. Ο σταθμός της γραμμής 3, (4ο υπόγειο), βρίσκεται ένα επίπεδο κάτω από τον προηγούμενο σταθμό της γραμμής 2 και διαθέτει επίσης δύο πλευρικές αποβάθρες. Υπήρξε από τα εγκαίνιά του μέχρι την επέκταση του δικτύου προς το Μοναστηράκι, στις 22 Απριλίου 2003, ο προς δυσμάς τερματικός σταθμός της γραμμής. Από τις 19 Ιουλίου 2004, ο σταθμός Συντάγματος προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης/ανταπόκρισης αφενός με τη γραμμή τραμ της Αθήνας, μέσω του ομώνυμου αφετηρίου/τερματικού σταθμού του τραμ, που βρίσκεται επίγεια, περίπου πάνω από τον σταθμό, καθώς και με τις αστικές συγκοινωνίες που διέρχονται από την ανατολική και δυτική πλευρά της πλατείας Συντάγματος. Από τη σήραγγα που συνδέει τον σταθμό Συντάγματος με το σταθμό Πανεπιστημίου, μία διακλάδωση της γραμμής 2 οδηγεί σε σήραγγα μονής γραμμής που συνδέει τις γραμμές 2 και 3 του αθηναϊκού μετρό. Η κατάληξη αυτής της συνδετήριας γραμμής βρίσκεται στη σήραγγα της γραμμής 3 που συνδέει τον σταθμό Συντάγματος με το σταθμό Ευαγγελισμού. Ο σταθμός Συντάγματος αποτελεί κεντρικό σταθμό του δικτύου του Μετρό της Αθήνας. Εκεί εδρεύει το Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας του Μετρό, καθώς και διάφορες υπηρεσίες, όπως γραφείο απολεσθέντων αντικειμένων, γραφείο πληροφοριών, γραφείο παραπόνων, πληρωμής προστίμων κ.ά. Ο σταθμός διαθέτει και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, (1ο υπόγειο), που χρησιμοποιείται για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, (εκθέσεις, προβολές, συναυλίες). Κατά την κατασκευή του σταθμού ανευρέθησαν αρχαιολογικά ευρήματα μεγάλης σημασίας, καθώς και ευρήματα από νεώτερες εποχές (βυζαντινής και οθωμανικής περιόδου, καθώς και της περιόδου του νέου ελληνικού κράτους). Δείγματα αυτών των ευρημάτων εκτίθενται μέσα στο σταθμό. Από τα ευρήματα αυτά όμως, περισσότερο εντυπωσιάζει μία ιστορική-γεωλογική τομή που αφέθηκε άθικτη μετά την αποπεράτωση του σταθμού και είναι ορατή στους επισκέπτες του σταθμού χάρη σε υαλοπίνακα που έχει τοποθετηθεί μπροστά της για να την προστατεύει. Στην τομή αυτή διακρίνονται διάφορα κατάλοιπα κτηρίων και εγκαταστάσεων παλαιοτέρων εποχών, αλλά και σημαντικός αριθμός τάφων, ένας από τους οποίους περιέχει και τον σκελετό του εκεί ταφέντος ατόμου. Επίσης, ο σταθμός διαθέτει και μοντέρνα αισθητικά στοιχεία, όπως το λεγόμενο «Ρολόι του Μετρό», δημιουργία του γλύπτη Θόδωρου.
Ακρόπολης
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την Ακρόπολη των Αθηνών, στους πρόποδες της οποίας βρίσκεται και την περιοχή της οποίας εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Εντός των χώρων του σταθμού εκτίθενται αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, καθώς και αντίγραφα έργων τέχνης από την Ακρόπολη. Ιδιαίτερα ξεχωρίζει το αντίγραφο της ζωφόρου του Παρθενώνα που εκτίθεται στις αποβάθρες, καθώς και τα αντίγραφα των γλυπτών των αετωματικών συνθέσεων του Παρθενώνα στις εισόδους του σταθμού. Η τοποθέτηση του αντιγράφου της ζωφόρου σε τόσο εμφανές σημείο στόχευε στην προβολή του ελληνικού αιτήματος για την επιστροφή των Ελγινείων μαρμάρων από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα. Το Νέο Μουσείο Ακρόπολης κατασκευάστηκε στο ίδιο οικόπεδο με το σταθμό και συνδέεται άμεσα με αυτόν. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Ακρόπολης αναφερόταν με την ονομασία «Ολύμπειον», η οποία προερχόταν από τον παρακείμενο αρχαίο ναό του Ολυμπίου Διός, ο οποίος είναι γνωστός ήδη από την αρχαιότητα και με το όνομα «Ολυμπιείον». Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Η χωροθέτηση του σταθμού Ακρόπολης ήταν αρκετά προβληματική, λόγω του αυξημένου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος της περιοχής του (στα όρια των αθηναϊκών συνοικιών της Πλάκας και του Μακρυγιάννη). Στον αρχικό σχεδιασμό της κατασκευής της γραμμής 2 του αθηναϊκού μετρό, ο σταθμός Ακρόπολης προβλεπόταν ως διώροφος, με τις δύο αποβάθρες σε διαφορετικά επίπεδα, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η επιφάνεια των απαιτουμένων εκσκαφών. Η πρόταση αυτή προβλήθηκε λόγω της προβλεπομένης τότε χωροθέτησης του σταθμού ακριβώς στον χώρο μπροστά από την Πύλη του Αδριανού, κάτω από τη λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας. Η διάταξη αυτή εγκαταλείφθηκε χάριν της πιο συμβατικής μονώροφης, όταν ο σταθμός χωροθετήθηκε στον χώρο μπροστά από το κτίριο Βάιλερ, όπου και τελικά κατασκευάστηκε.
Συγγρού-Φιξ
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από τη Λεωφόρο Ανδρέα Συγγρού, κάτω από την οποία βρίσκεται, καθώς και από το επίσης υπερκείμενό του παλαιό εργοστάσιο της ζυθοποιίας Φιξ. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Συγγρού-Φιξ αναφερόταν με την ονομασία «Νέος Κόσμος», η οποία προερχόταν από την παρακείμενη αθηναϊκή συνοικία του Νέου Κόσμου (ο σταθμός που είναι σήμερα γνωστός ως σταθμός Νέου Κόσμου ήταν τότε γνωστός με το όνομα «Ανάλατος» (από την παρακείμενη οδό Μάχης Αναλάτου) και δεν πρέπει να συγχέεται με τον σταθμό Συγγρού-Φιξ). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Από τις 19 Ιουλίου 2004, ο σταθμός Συγγρού-Φιξ προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ του Μετρό και του τραμ της Αθήνας, μέσω της στάσης τραμ Φιξ, η οποία βρίσκεται επιφανειακά και δίπλα από τον σταθμό του μετρό.
Νέου Κόσμου
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την αθηναϊκή συνοικία του Νέου Κόσμου, την οποία εξυπηρετεί. Βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ηλία Ηλιού, Κασομούλη και Ευστρατίου Πίσσα, κάτω από την πλατεία Καραϊσκάκη. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του Μετρό και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της κατασκευής του, ο σταθμός Νέου Κόσμου αναφερόταν με την ονομασία «Ανάλατος», η οποία οφειλόταν στην παλιά ονομασία της περιοχής, καθώς και στην παρακείμενη Πλατεία Μάχης Αναλάτου (ο σταθμός που είναι σήμερα γνωστός ως σταθμός Συγγρού-Φιξ ήταν τότε γνωστός με το όνομα «Νέος Κόσμος» και δεν πρέπει να συγχέεται με τον σημερινό σταθμό Νέου Κόσμου). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Σεπολίων-Δάφνης αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο σημερινό του όνομα. Από τις 19 Ιουλίου 2004, ο σταθμός Νέου Κόσμου προσφέρει τη δυνατότητα μετεπιβίβασης μεταξύ του Μετρό και του τραμ της Αθήνας, μέσω της ομώνυμης στάσης του τραμ, η οποία βρίσκεται επιφανειακά, περίπου πάνω από τον σταθμό του μετρό.
Αγίου Ιωάννη
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από την Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη (Κυνηγού), επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης, με τον οποίο γειτνιάζει. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000. Είναι υπόγειος και διαθέτει δυο πλευρικές αποβάθρες. Κατά τη κατασκευή του σταθμού εντοπίστηκαν λείψανα κλασικού κεραμοποιείου, στοιχείο που δηλώνει την ύπαρξη δραστηριοτήτων στην περιοχή, παρότι αυτή θεωρούνταν απομακρυσμένη από το «κλεινόν άστυ».
Δάφνης
Ο σταθμός πήρε το όνομά του από τον δήμο Δάφνης, τον οποίο εξυπηρετεί. Εγκαινιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2000 και βρίσκεται κάτω από την πλατεία Καλογήρων. Είναι εξ ολοκλήρου υπόγειος και διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες. Από την έναρξη της λειτουργίας του υπήρξε τερματικός σταθμός της γραμμής 2, μέχρι την επέκταση της γραμμής μέχρι τον σταθμό Αγίου Δημητρίου/Αλέξανδρου Παναγούλη στις 5 Ιουνίου 2004.
Αγίου Δημητρίου/Αλεξάνδρου Παναγούλη
Ο σταθμός αυτός αποτελεί τον τερματικό σταθμό της γραμμής 2. Από τον Απρίλιο του 2012 τερματικός σταθμός θα είναι ο σταθμός Ελληνικό. Πήρε το όνομά του από τον δήμο Αγίου Δημητρίου (αλλιώς Μπραχάμι), τον οποίο εξυπηρετεί, ενώ διαθέτει και δεύτερο όνομα προς τιμήν του βουλευτή Αλέξανδρου Παναγούλη, που σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο σταθμός, την 1η Μαΐου 1976. Εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουνίου 2004 και βρίσκεται κάτω από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Είναι εξ ολοκλήρου υπόγειος και διαθέτει μια κεντρική αμφίπλευρη αποβάθρα, στα άκρα της οποίας φέρονται εκατέρωθεν τα κλιμακοστάσια και οι ηλεκτροκίνητες κυλιόμενες σκάλες διακίνησης των επιβατών. Στα αρχικά σχέδια κατασκευής της γραμμής 2 του μετρό και κατά την αρχική περίοδο της κατασκευής του, ο σταθμός αναφερόταν με την ονομασία «Ηλιούπολη», η οποία προερχόταν από τον δήμο Ηλιούπολης, την περιοχή του οποίου εξυπηρετεί (ο υπό κατασκευή σταθμός που είναι σήμερα γνωστός ως σταθμός Ηλιούπολης δεν είχε τότε προγραμματιστεί και δεν πρέπει να συγχέεται με τον σταθμό Αγίου Δημητρίου/Αλεξάνδρου Παναγούλη). Κατά τη διάρκεια της κατασκευής της γραμμής Δάφνης-Αγίου Δημητρίου/Αλεξάνδρου Παναγούλη αποφασίστηκε η μετονομασία του σταθμού στο όνομα «Αλέξανδρος Παναγούλης». Λίγο πριν τα εγκαίνια του σταθμού αποφασίστηκε η εκ νέου μετονομασία του στο σημερινό του όνομα, ώστε να αναγράφεται σ’ αυτό και το όνομα του δήμου που εξυπηρετεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου